This page has been proofread
(१२४)
मैला लुगा सकल देह अतीव मैलो ।
दुर्गन्धले सकल युक्त शरीर भैगो ॥
दास् भै तहाँ श्रपचका सँगमा रहेका ।
हा कष्ट ! भूपति अति दुखमा परेका ॥
(१२५)
भन्छन् व्यासजि फेर् उतातिर पनी रानी र छोरा तहाँ ।
बूढा ब्राह्माणका परेर करमा काम् काज गर्थे वहाँ ॥
साथीका सँग राज-पुत्र वनमा खेल्दै गएका थिए ।
देखेछन् कुश फेर् उखेल्न भनी घारी विषे ती गए ॥
(१२६)
निस्क्यो एक विषालु सर्प र डस्यो रोहित् मरि गैगये ।
यो सम्चार भनौं भनीकन सबै फर्की ति बालक् गये ॥
सन्ध्याकाल हुँदा पुगेर सबले त्यो हाल् सुनाए जसै ।
हाहा! पुत्र भनी लडी बडि गरी ती रूनलागिन् तसै ॥
(१२७)
देखे ब्राह्मणले र झन्रिस गरी सोध्नूर खोज्नू कहाँ ।
लागे गालि गरेर भन्न अझ यो रुन्छे कती लौ यहाँ ॥
सन्ध्याकालमहाँ अलच्छिनिभई रुन्छेस् यसोरी भनी ।
यस्तो हप्कि सुनी डराइ बहतै विस्तार गर्छिन् पनी ॥
