Page:Satya harihschandra katha.pdf/32

(११२)
किन्छू लौ म तँलाइ दिन्छ रुपिञा हो मोल तेरोकती ।
भन्थ्यो त्यो उहिबीचमा ऋषिपनी आए रिसाई अती ॥
चाँडो देउ मलाइ दिन्न अबता भाका र खावा पनी ।
यस्तो हप्कि सुनी भने नृपतिले अत्यन्त दुःखी बनी ॥

(११३)
हेब्रह्मन्‌, अति नीच यो छ कसरी यस्को कमारो म हूँ ।
राख्नूहोस्‌ तपाइँ कै म त बरू सेवा टहल्मा रहूँ ॥
आज्ञामाफिक दास भै सकल काम्‌ गर्नेछु साम्ने रही ।
भन्दामा ऋषिले ठुलो कपट ली भन्दा लौ तहीं ॥

(११४)
आफ्नू दास गरीसकेर अनि त्यो चाण्डाललाई तहाँ ।
भन्छन्‌ यो लिइजा मलाइ रुपियाँ चाहिन्छ लौ दे यहाँ ॥
सूनी रत्न, सुवर्ण चाँदिहरुको थुप्रो लगाई दियो ।
कौशिक्लाइ खुशी गरी श्वपचले राजा कमारो लियो ॥

(११५)
जस्सै धन्‌ ऋषिले लिए नृपतिका शिर्मा तहीं पुष्पको ।
वर्षा भो सुरलोक देखि बहुतै बाजा बज्यो धूमको ॥
आकाश्वाणि पनी नृपतिले सुन्दा भए यी कुरा ।
हे राजन्‌ । अऋणी भयौ अबतिमी तिम्रोवचन्‌ भोपुरा ॥