This page has been proofread
(७६)
एक्ता ब्राह्माणको ऋणी भइ मरे होला गती के अनी ।
बेचिन्छू बरु नै मलाइ किन्ने होला कि कोही धनी ॥
तेसै लिन्न पराइको धन म ता ल्याएर दीए पनी ।
यो ब्रह्मस्व कसोगरीकन तिरूँ हा दैव! मैले भनी ॥
(७७)
चिन्ताग्रस्त भई गिरे नृप जसै रानी अगाडी गई ।
भन्छिन् हे महाराज! धैर्यलिनुहोस् के पुग्छ चिंतित् भइ ॥
झूटो भै कन धर्म छोडनु कसै हूँदैन साँचो बनी ।
दीनू पर्दछ दक्षिणा अब कतै बेची मलाई पनी ॥
(७८)
यति सुनि कन राजा हा! भनी छाती ठोके ।
सहन नशकि रूँदै भूमिमा फेरि लोटे ॥
गहभरि गरि आँसू स्वामिको दुःख देखी ।
सहन न सकि रोयिन् हा! भनी छाति ठोकि ॥
(७९)
लडि बडि गरि रून्थ्ये पुत्र रोहित फेरी ।
दुख पनि कति दिन्छौ हा! विधाता! निठूरी ॥
नृपतिकन बुझाई भन्दछिन् फेरि रानी ।
प्रियतम! अब चिन्ता लीनु हो व्यर्थ जानी ॥
