This page has been proofread
(७२)
रानी पनी ती सुखमा रहेकी ।
दुःखी सरी भै कन ती गयेकी ॥
छोरो पनी आँशु खसाइ रून्छ ।
हा दुःखा! यस्तो अरु कौन हुन्छ ॥
(७३)
रोए छाति पिटी प्रजाहरु सबै अत्यन्त दुखी भइ ।
यस्ता धार्मिकले पनी त अहिले ई दुःख पाए गई ॥
काशीमा पुगि ती नुहाइ पहिले तेही पुरीमा रहे ।
मैले अब् कसरी तिरूँ ऋण भनी कोशीस गर्दै थिए ॥
(७४)
विश्वामित्र ऋषि उसै बखतमा आए अगाडी अनी ।
देऊ भूयसीदक्षिणा अब तिमी भाका पुग्यो लौ भनी ॥
भन्दा गैकन हात जोरि विनती गर्छन् डराई अती ।
भाकाको दिननै पनी ऋषिपते! बाँकी छ आधा जती ॥
(७५)
यै आधा दिनलाइ फुर्सत दिनोस् राखी ममाथी दया ।
भन्दा हुन्छ त फेरि आउँछु भनी फर्केर जाँदा भया ॥
विश्वामित्र तहाँ यती भनि गए राजा परे दुःखमा ।
लागे गर्न विचार पर्छु अबता तिन्का कडा झोकमा ॥
