Page:Prometheus.pdf/17

दायाँ बायाँ दोही किनार !
तर जब लाग्छ शिखरमा घाम, बर्फहरूमा जलको प्रसार !

(३२)
कप्दछ अतिकति सतह धराको
थुप्रो थप्रो पग्ली तुषार ।
अपथ हुनुभन्दा पथ हुनु बेस छ ।
शिल्पोस्‌ आफ्नो संघार
जसद्वारा यो बग्दछ, पुग्दछ,
अतिकति ध्वंसी, जगत्‌ बनाइ आफ्नो सुन्दर पारावार ।

(३३)
फैना नसाले, दारुण दशाले,
ती सब दुःखले जसले बसाले,
दुर्बल, क्षीण, मृतप्राय,
के आशाकी चिथरे बोक्सी अघि इशार्छ-अफै घिसार्छ
यति लात परेको चिरिँदो छाती हाय ?......

(३४)
तर जननी ! यही जलको जीवन ।
यो जल एक पल अङ्दैन ।
"मुटुमा अटा" भनी ठोसेँ भित्रै,
नलडी, नगुडी छोड्दैन
आज प्रभात छ हिमाल शिखरमा,
फूलकोभीमा सानो मुदुको
बसिरहेको निशिको दाना, प्रातः हवामा गुड्दैन ?

(३५)
तब भन वीणावादिनि ! कसरी,
(यही थियो सुसिल्कीराको सपना)
प्रथम आऔनचौर प्रमियसले
जँग्याए तानाशाही स्वर्गपति ती,
महादेव असहनप्रकृति स्द्र जोभ ।

(३६)
स्वकीय सुरले प्रशस्त प्रशस्त,
सिंहासनको प्रतापसिंह, स्वर्गमा,
विरोध सहन नसक्ने, कुलिशघोष,
ज्वालामुख सदृश जल्यो घनघोर
जब,
प्रथम मानव चोर पस्यो स्वर्गमा प्रथम वार,
चोर्न,
त्यो रत्न अत जो मणिको मणि हो,
विश्वज्वाल,