Page:Prometheus.pdf/12

(१४)
आजम चाहन्छु समुद्गारन
संक्रातियुगको कोकिलसरि,
मुक्तकण्ठ- एक महामानव गान,
प्रजातांत्रिक पुष्प प्रथमको व्योममा
ज्योतितरफ अभिनव उड्डीयमान ।

(१५)
तब भन जननी ! चीसी निशाको
शासनमा कसरी स्वर्ग सजल थियो ।
तिमिरको महाराज्यमा रूपविहीन
श्रकमन्द थिए चार दिशा, निद्रित ।
सुषुप्त विहग-पंख सिकड्थे
स्वप्नविहीन, निमीलितद्ग ।
शवसमान जीवन, प्रलयको पारावारको,
निश्चल थियो, श्वासहीन ।
अचल दल सकल अभावमा अचंचतल ।
रुन्थे तरतर अनिभाषित बेदना
अचेत सब । तुषार थियो अध्यक्ष
नाडी सब निस्पन्द थियो जगत्को ।
सिर्जनाले शून्य थियो एकलास ।
स्वर्तलबाट जुकी हेर्थी महारानी,
काली बोक्सी निशा, अवनीतल
निस्पष्ट, प्रमुदिता बन्थी
सूनसानको निष्कटक तिमिर शासनमा आफ्नो
सर्वरूपको विध्वंसको विलासले,
शक्तिमातले अत्यानन्दिता,
सकल जगत्‌ देख्थी स्वशक्तिचर्ण...

(१६)
लाग्थ्यो निशालाई तर त्यस बेला
महाशासनको प्रतिभाको मात ।
क भन्दथी "मेरो छैन बिरोधी ज्योति ।
निगलेँ मैले सूर्यतक, जो
घाउ लागी, विशाल उरक्षत,
डुबे हार पश्चिमका जलख्चानीमा ।
हेर विरोधी दलहरू मेरा
ती उडु अभिधेय, मृत दूरतामा स्वर्गका,
पिलपिल ! ...ती अशक्त, नपुंसक ज्योति ।