This page has not been proofread
प्रभात
(१)
तरी तम: सागर त्यो तमाम
आँखा उघारीकन राम-राम ।
जप्दै सुबिस्तासित विश्व सारा
लाग्दै गयो जागृतिको किनारा ॥
(२)
काली मिहीँ चादर दूर सारी
गुलाफ-रङ्गी महुडा उघारी ।
मुसुक्क हाँसी रसिली उषा यो
मुस्कान उस्को नभले समात्यो ॥
(३)
त्यै मोहिनी कान्तिमती उषाको
छाया परी कृष्णमुखी निशाको ।
व्यक्तित्व वा व्यापकता बिलायो
आलोकमा लोचन सल्बलायो ॥
