Page:Bhanubhaktako ramayan.pdf/202

बाहू देखि त लोकपाल् हुन गया ई चन्द्र सूर्यै पनी ।
आँखा देखि भया दिशाहरु भन्या कान् देखि शब्दै भनी ॥
सब्को प्राण तयार् भयो हजुरका प्राण् देखि मुख्यै भई ।
नासा देखि त वैद्य अश्िवनिकुमार् वेदाङ्गमा पार् गई ॥६०॥

जङ्घा जानु उरू जघन् यति शरिर् देखी भुवर्लोक्हरू ।
कोखा देखि त चार् समुद्र हुन गो वर्णन् कहाँ तक् गरू ॥
निस्क्या स्तन् दुइ देखि इन्द्र र वरुण् दूवै दिशाका पती ।
रेतै देखि त बालखिल्यहरु सब् निस्क्या तपस्वी अती ॥६१॥

धर्माधर्म विवेकका इ यमराज् ती लिङ्ग देखी भया ।
मृत्यू ता गुद देखि रुद्र त हजुर्का रीस देखी भया ॥
हाड् देखी जति पर्वतादिहरु छन् केश् देखि सब् मेघ् पनी ।
जो छन् औषधि रोम देखि ति भया नख् देखि सब् स्वर् पनी ॥६२॥

विश्वात्मा हुनुहुन्छ नाथ् पुरुष रुप् माया त शक्ती लिन्या ।
खूसी भै कन देवता कन सदा अम्रित् पियाई दिन्या ॥
ख्वामित्कै त छ सृष्टि सब् जति छ यो संसार् चराचर् धरी ।
बाँच्याको पनि देखिइन्छ भगवन् आधार् हजुर्कै गरी ॥६३॥

जस्तै दूद विषे रहन्छ भरिपुर् घीऊ उही रित् गरी ।
सब् चिज्मा हजुरै पसी रहनु भो सर्वान्तरात्मा हरी ॥
हुन्छन् सूर्य्यहरू प्रकाश् हजुरकै तेज्ले हजुर् सब् धनी ।
ख्वामित्लाइ त नाथ् प्रकाश गरि दिन्या छैनन् अरू क्वै पनी ॥६४॥

ज्ञानी जन्हरु देख्तछन् सकल रुप् अज्ञानि अन्धा सरी ।
देख्तैनन् प्रभुलाइ मूढ हुन गै घुम्छन् विपत्मा परी ॥
योगी भै कन वेदशीर्षहरुले खोज्छन् त देख्छन् पनी ।
यस्ता रित् सित यो चराचर विषे श्रीराम् रह्याछन् भनी ॥६५॥