Page:Bhanubhaktako ramayan.pdf/201

रावण्लाइ फुकाइ इन्द्र कन ली फर्केर लङ्का गयो ।
जीत्यो इन्द्र र इन्द्रजित् भनि ठुलो नाम् ताहिं देखी भयो ॥
ब्रह्मालाइ खबर् भयो र फुनका खातीर दौडी गया ।
धेरै वर् दिइ मेघनाद् कन खुसी गर्दै फुकाउँदा भया ॥५४॥

ब्रह्मा इन्द्रजिलाइ फोइ कन फेर् जानू भयो धाममा ।
लाग्यो रावण फेर् जगत् जितुँ भनी सङ्ग्रामका काममा ॥
कैलाश् पर्वत यो ठुलो छ गह्रुँको होला कहाँ तक् भनी ।
कैलाश् हात महाँ लियेर सहजै एक् दिन् त तौल्यो पनी ॥५५॥

नन्दीश्वर् कन रिस् उठ्यो र रिसले दीया सरापै पनी ।
मानिस् वानर शत्रु भै कन सहज् मारुन् तँलाई भनी ॥
ताहाँ देखि त कार्तवीर्य सित गो सङ्ग्राम खातिर् जसै ।
पुग्थ्यो तिन् सित जोर् कहाँ सहजमा पाता कस्या पो तसै ॥५६॥

मेरो नाति भनी पुलस्त्य ऋषिले आयेर बिन्ती गरी ।
बन्धन् देखि फुकाइ बक्सनु हुँदा लाज् भै फिर्यो तेस् घरी ॥
फेरी रावण बालि जित्छु भनी गो साथ्मा अनेक् विर् गया ।
बालीले पनि पक्रि तेस् कन तहाँ खुप् काखि चेप्ता भया ॥५७॥

काखीमा मिचि चार् समुद्र घुमि फेर् छोडी दियाथ्या जसै ।
मैत्री गर्छु भनी मित्यारि गरि खुप् लाज् मानि फर्क्यो तसै ॥
ई बाहेक् अरु विर् सबै वश गर्यो तिन् लोक् विषे छन् जती ।
यस्ता विर्हरु मारि बक्सनु भयो बिन्ती गरूँ यो कती ॥५८॥

नारायण् हुनुहुन्छ विष्णु भगवान् सब् यो चराचर् पनी ।
जो देखिन्छ कहिन्छ शास्त्रहरुले नारायणै हो भनी ॥
ख्वामित्का अघि नाभिमा कमल भो ब्रह्माजि ताहीं भया ।
वाणीले सँग अग्नि ता हजुरको मुख् देखि निक्ली गया ॥५९॥