Page:Bhanubhaktako ramayan.pdf/116

यति विनति गर्याथ्या खानको मर्जि पाई ।
खुसि भइ फल खाई माइ थ्यैं जल्दि आई ॥
चरण परि बिदा भै क्यै गया दुर् जसै ता ।
अलिकति कछु काम् फेर् गर्न आँट्या तसै ता ॥८४॥

आफ्नै मन् मन भन्दछन् ति हनुमान् जुन् वीर दुत् भै गई ।
जत्ती ख्वामितको हुकुम् छ उतिमा मात्रै चनाखो भई ॥
उत्ती काम् गरि फिर्छ पो पनि भन्या त्यो दुत् अधम् हो भनी ।
भन्छन् सब् दुनियाँ त भेटिकन जाँ कस्तो छ रावण् पनी ॥८५॥

यति गमि ति बघैंचा फेंक्न मनसुब् चलाई ।
खुसि भइ ति महाविर् जल्दि फेर् फर्कि आई ॥
सकल वन उखेल्दै चौकि सम्पूर्ण मार्या ।
फगत जननि बस्न्या एक् सिसौ शेष पार्या ॥८६॥

जब त वन विनास्या राक्षसी जल्दि आई ।
पुगि नजिक सिताका सोधि सीताजिलाई ॥
भन न तिमि सिताजी विर् क्व हो क्यान आयो ।
अति असल बघैंचा मासि मैदान् बनायो ॥८७॥

यति सुनि तहिं सीता भन्दछिन् क्या म जानू ।
विपत परि रह्याकी छू म ता चानुमानू ॥
तिमि बुझ न सबै बात् हो क्व हो क्यान आयो ।
अति असल बघैंचा क्यान मैदान् बनायो ॥८८॥

सकल छल त हो यो राक्षसै गर्छ माया ।
जब त यति भनीथिन् राक्षसी सब् डराया ॥
कहन भनि गया सब् रावणैका हजुर्मा ।
पुगि कहन ति लाग्या वन् गयो जो बिसुर्मा ॥८९॥