Page:Bhanubhaktako ramayan.pdf/112

सीताजिले जब इ बात् क्रमले सुनीथिन् ।
आश्चर्य भै कन वरीपरि हेरि एक् छिन् ॥
कोही नदेखि ति सिता अरुलाइ ताहाँ ।
भन्छिन् कुरा इ कहन्या जन को छ याहाँ ॥६०॥

भ्रम् हो भनू पनि भन्या सब चेत् छ मेरा ।
स्वप्ना कसो गरि भनू निद छैन मेरा ॥
जो हो इ बात कहन्या उ अगाडि आई ।
अम्रित् वचन् ति सब आज भनोस् मलाई ॥६१॥

सीताजिका यति वचन् जब सुन्न पाया ।
सानू स्वरुप् लि हनुमान्जि अगाडि आया ॥
दर्शन् प्रणाम् पनि गर्या र सिताजिलाई ।
ताहिं खडा भइ रह्या अति हर्ष पाई ॥६२॥

लाल् मुख पीत शरिर् शरिर् पनि अधिक् सानू भङेरा सरी ।
धार्याका हनुमान देखि मनले आफैं ति शङ्का परी ॥
रावण्को छल हो कि यो भनि तहाँ लाइन् अधोमुख् जसै ।
शङ्का भो अब माइलाइ भनि झट् बोल्या हनूमान् तसै ॥६३॥

हे माता म त दास हूँ हजुरको राम्का हुकुम्ले गरी ।
आयाको छु हजूरका खबरमा गम्भिर् समुद्रै तरी ॥
राजा सुग्रिवको म मन्त्रि पनि हूँ वायू पिता हुन् भनी ।
येती बिन्ति गरेर चुप् भइ रह्या क्या हुन्छ मर्जी भनी ॥६४॥

सीताजी पनि भन्दछिन् कसरि यो जानू म मानिस् पनी ।
वानर् सीत मित्यारि लाउँछ कतै क्या हुन् कुराको जनी ॥
येती बोलि सिताजि चुप् भइ रहिन् साँचो न मानी जसै ।
फेर् वृत्तान्त गरी सुनाइ सब बात् औँठी दिया पो तसै ॥६५॥