Page:Bhanubhaktako ramayan.pdf/104

थाक्या हुन् हनुमान् बिसाइ फल फुल् खाउन् र जाउन् भनी ।
भन्दा सागरका वचन् सुनि तहाँ निस्क्या ति मैनाक् पनी ॥
आर्को एक मनुष्यको स्वरुप ली हात् जोरि बिन्ती गर्या ।
आई फल्फुल खाइ जाउ हनुमन् भन्दै अगाडी सर्या ॥१२॥

आज्ञा सागरको हुँदा चरणमा आयाँ म ऐल्हे भनी ।
मैनाक्ले यति बिन्ति बात् जब गर्या बोल्या हनूमान् पनी ॥
राम्को काम् न गरी बसेर कसरी खान्छू म जान्छू यसै ।
हात्ले छुन्छु म लौ भनेर खुसि भै छोयेर कूद्या तसै ॥१३॥

केही दुर् हनुमान् पुग्या पछि तहाँ एक् सिंहिका राक्षसी ।
छाया पक्रि उ जन्तु खैंचि बलले खान्थी जलैमा बसी ॥
छाया पक्रि उ तान्न लागि हनुमान्ज्यूको गती बन्द भो ।
कस्ले बन्द गर्यो गती भनि दिशा दस्मा तसै दृष्टि गो ॥१४॥

देख्या तल्तिर दृष्टि दी कन तहाँ जस्सै नजर्मा परी ।
एकै चोट् दुइ लात् दिया र सहजै घुस्रुक्क ताहीं मरी ॥
ताहाँ देखि कुदी गया र हनुमान् पौंच्या जसै तीरमा ।
लङ्कापूरि तहाँ त्रिकूट गिरिका देख्या उपर् सीरमा ॥१५॥

वरि परि तहिं तीरैमा पनी वृक्ष फल् फुल् ।
भरि छ जउन वन्मा गर्दछन् पक्षिले गुल् ॥
भ्रमरहरु लताका फूलमा हल्लि हल्ली ॥
घुनुनु घुनुनु गर्दै हिंद्दछन् बल्लि बल्ली ॥१६॥

नजर वरि परीको जो छ शोभा नजर् भो ।
त्रिकुट गिरि उपर्का पूरिमा फेर् नजर् गो ॥
वरि परि परखाल् छन् बीच बिच्मा छ खावा ।
सहज त अरुले ता गर्न को सक्छ दावा ॥१७॥