Page:Bhanubhaktako ramayan.pdf/105

अति तखत पर्याको खुप् अगम् देखि लङ्का ।
यहि घडि पसि जाँकी राति जाँ येति शङ्का ॥
गरि कन ठहराया याहिं बस्छू र राती ।
सहज सित म जाँला जान ता राति जाती ॥१८॥

तहिं बसि यति गम्ले बाँकि दिन् सब् बिताई ।
दिन बिति जब रात् भो जान पाऊ चलाई ॥
स्वरुप पनि ति सानू ली पस्याथ्या जसै ता ।
दगुरि नजिक आइन् लङ्किनी पो तसै ता ॥१९॥

को हो आज मलाइ केहि न गनी यो भित्र जान्या भनी ।
चोरै हो भनि लात् उठाइ रिसले एक् चोट् त हानिन् पनी ॥
जल्दी वाम मुठी उठाइ सहजै ठोक्ता जमिन्मा परिन् ।
छाद्दै ताहिं रगत् गिराइ झटपट् ऊठेर बिन्ती गरिन् ॥२०॥

लङ्कापूरि त हुन् ति राक्षसि भई बस्थिन् सदा द्वारमा ।
जानिन् श्रीहनुमान् भनेर जब चोट् पाइन् चलिन् सारमा ॥
लङ्कीनी हुँ मलाइ ता जिति गियौ यस्ले सक्यो राज् गरी ।
रावण्को त मरण् हुन्या बखत भो आयो मरण्को घरी ॥२१॥

ब्रह्माजी अघि भन्दथ्या प्रभुजिको हून्या छ रामावतार् ।
हर्ला रावणले सिता र रघुनाथ् सुग्रीव थ्यैं मित्रचार् ॥
गर्नन् सुग्रिवले पनी दसदिशा सीताजिको खोज् खबर् ।
गर्नालाइ पठाउनन् विरहरू छानेर खुप् खुप् जबर् ॥२२॥

तिन्मा एक् विर आउला र तिमिले लात् मारि द्यौली जसै ।
हान्ला वाम मुठी उठाइ रगतै छाद्दै गिरौली तसै ॥
रावण्को तहिं सम्म आयु छ भनी भन्थ्या र सो बात् सुनी ।
ब्रह्माको वचनै प्रमाण् गरि भन्याँ त्यो मर्छ रावण् पनी ॥२३॥