कुलो श्रीकृष्ण चाम्पाका निमित्त दिनदिनै फैलिंदै, भरिंदै जान लागे र तिनका स्रोतमा प्रशस्त जल बहन लाग्यो । त्यसउपर पनि अझ विरोधि समालोचना, भयङ्कर टिप्पणी !
संसारमा मानिसहरुलाई न राक्षस भन्नु न दैत्य । कति असहनशील हुन्छन् तिनीहरु ल । अर्काले गरेको धर्मलाई समेत हँस्सी उडाउन सक्ने यी पापिनीहरु !
श्रीकृष्णको चित्र बडो सुन्दर तवरले सिंगारेर चम्पाले आफ्नो कोठाभित्र सजिसजाएर आफ्नो टेबिलउपर राखेकी थिइन् । दिनदिनै माला गाँस्दथिन् । पोशाक लगाइदिन्थिन् । ज्यूनारको समय हुन्थ्यो, स्नानको, सुकलाको, सुसारको समेत । कल्पनाले ती सब चिज कृष्णको चित्रलाई सजीव बनाएर उनका साथमा सम्बन्धित राख्दथ्थ्यो, जति चिजको अभाव चम्पाको घरेलु जीवनको बैंसालु विकासमा उनी आफैं भित्रभित्र अनुभव गर्ने गर्थिन् ।
उनलाई कहिले पूरा तवरले विस्वास लाग्दथ्यो कि ती कृष्णजी चित्रबाट सजीव भएर जीवनाकार पुरुषका स्वरुपमा चट्ट टेबिलबाट उर्लेर उनका बगलमा जुनेली रात बिताउन सक्थे । सुन्दरतम मानव, एक आदर्श मानवीय, राजसी मानवीय सब युगका स्त्रीहरुको निमित्त आवश्यकीय पाइनुमा नै धर्मको मुख्य आधार र आदर्श बनेको छ ।
चुम्बन, बन्धन, आत्मसमर्पण, छातीटँसाइ, खुसखुस कुरा गराइ, टहल, शुश्रूषा, स्वामीभावना इत्यादि सब भक्तिमार्गका शाखा पनि हुन् तथा यौन भावमा प्रशाखा स्वरुप पनि । यस काल्पनिक नाटकीय दाम्पत्य जीवनमा चम्पालाई ठुलो शौक बढ्दै गयो अरु तवरको सदृश आश्रयको अभावले । यो पनि एक किसिमको व्यभिचार ता जरुर थियो, बुझ्न सक्नेहरुका निमित्त; किनकी सब सभ्य व्यभिचारजस्तो असन्तोषप्रेरित आकाङ्क्षाहरुको पूर्ति यहाँ पाइन्थ्यो । त्यस जीवन या पुरुष धनीबाट जसमा समाज स्त्रीलाई सन्तुष्ट राख्न चाहन्थ्यो । तर यो धर्म समर्थित व्यापारमा आदर्श पति प्रतिबिम्बताको आडमा पुरुषतर्फ कुनै दुर्भावना गरिएको छ भन्नु फजुल थियो ।
चम्पाको, अरु नेपाली दलित अचेत या अर्द्धचेत या अर्द्धविकसित स्त्रीहरुको झैं व्यक्तित्व विकासको भर्खर आरम्भ हुने चेष्टासम्म
