Page:Laxmi nibandhasangraha.pdf/206: Difference between revisions
→Not proofread: Created page with "एउटी चरीको चिरीबिरी म घुम्दै रानीवनमा पुगेछु । टोपी फुकालेर शीतल हावाको स्पर्शले आनन्द मानेर बसेँ । नजीकमा खोला कलकल गर्दै चल्दथ्यो ! भ्रमणभन्दा रमाइलो विश्राम हुँदो रहेछ । हिंड..." |
No edit summary |
||
| (One intermediate revision by the same user not shown) | |||
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 1: | Line 1: | ||
एउटी चरीको चिरीबिरी | {{Right|{{x-larger|'''एउटी चरीको चिरीबिरी'''}}}} | ||
स्पर्शले आनन्द मानेर | म घुम्दै रानीवनमा पुगेछु । टोपी फुकालेर शीतल हावाको | ||
स्पर्शले आनन्द मानेर बसें । नजिकमा खोला कलकल गर्दै चल्दथ्यो ! | |||
भ्रमणभन्दा रमाइलो विश्राम हुँदो रहेछ । हिंड्नु त्यस बेलाको | भ्रमणभन्दा रमाइलो विश्राम हुँदो रहेछ । हिंड्नु त्यस बेलाको | ||
तयारी हो जुन बेला हामी ठाउँ रोजेर थकाइ मार्दछौं । कामका निमित्त | तयारी हो जुन बेला हामी ठाउँ रोजेर थकाइ मार्दछौं । कामका निमित्त | ||
इनाम जत्तिको | इनाम जत्तिको मिठो हुन्छ, हिंडाइपछिको आराम उत्तिकै आनन्ददायी | ||
हुन्छ । त्यहाँ ढुङ्गामा बस्नु मलाई कामको दिनपछिको आरामी डस्नामा | हुन्छ । त्यहाँ ढुङ्गामा बस्नु मलाई कामको दिनपछिको आरामी डस्नामा | ||
लेट्नु थियो, जहाँ विपना हावा हुँदै जान्छ र सपना खँदिलो हुँदै जान्छ । | लेट्नु थियो, जहाँ विपना हावा हुँदै जान्छ र सपना खँदिलो हुँदै जान्छ । | ||
नखलिस्तानको मोहनी त्यहाँ बुझिन्थ्यो । त्यहाँ गाइनेको गीतबाट मोहनी | |||
निस्लेर हावामा घुस्तथ्यो । त्यहाँ मैले बुझ्न थालें– जल किन | |||
कलकलाउँछ ? किन पृथ्वी हरियो हुन्छ । र मैले त्यहाँ त्यो आनन्द | |||
अनुभव गर्न लागें– जसलाई भाषा हुँदो रहेनछ । | |||
दृश्यमा केही विशेषता छैन । वरिपरि पहाडहरु उठेका छन्– | |||
कतै हरिया, कतै साङ्ग्रा, कतै बाक्ला वनले ढाकिएका । मनेरको रुखमा | |||
एउटा चरा मिठोसँग बोल्दछ । | |||
संसारमा अरु चिज त्यत्तिको मिठो बोल्दैनन्, जत्तिको त्यो भुवादार | |||
फुरफुरिलो चिज बोल्दछ, जसलाई हामी चरा भन्दछौं । बुझिने भाषा | |||
मानेदार सीमा नाघ्न सक्तैनन्, नअर्थिने शब्दहरुको माधुर्य प्रशान | |||
होइनसक्नासाथ भावको देशबाट निक्लन्छ । बुझ्नेलाई आखिरमा निरर्थक | |||
केही छैन । यो दुनियाँमा ईश्वरको जादुगरी मतलब नलिई बोल्दैन । | |||
हामी सधैं ईश्वरसँग हिंडेका हुँदैनौं । बराबर हृदयले दिएको ध्वनि | |||
पाउँछ र फुल्दछ, भित्र अर्थ जस्ता तर आग्रह्य सूचनाहरु आउँछन्; | |||
संसारमा | बुझिएला–बुझिएला भने जस्तो लाग्दछ तर बुझ्नाको र बुझाउनाको | ||
पार भाव बन्दछन्, सूचना बन्दछन्, बिलाउँछन् । जब मैले त्यस चराको | |||
फुरफुरिलो | शब्द सुनें मैले बुझें– चराहरुलाई किन भाषा दिइएको थियो । मेरो | ||
मानेदार सीमा नाघ्न | |||
केही छैन । यो दुनियाँमा ईश्वरको | |||
हामी | |||
पाउँछ र फुल्दछ, भित्र अर्थ जस्ता तर | |||
पार भाव | |||
शब्द सुनें मैले | |||
Latest revision as of 11:14, 21 June 2025
एउटी चरीको चिरीबिरी
म घुम्दै रानीवनमा पुगेछु । टोपी फुकालेर शीतल हावाको स्पर्शले आनन्द मानेर बसें । नजिकमा खोला कलकल गर्दै चल्दथ्यो !
भ्रमणभन्दा रमाइलो विश्राम हुँदो रहेछ । हिंड्नु त्यस बेलाको तयारी हो जुन बेला हामी ठाउँ रोजेर थकाइ मार्दछौं । कामका निमित्त इनाम जत्तिको मिठो हुन्छ, हिंडाइपछिको आराम उत्तिकै आनन्ददायी हुन्छ । त्यहाँ ढुङ्गामा बस्नु मलाई कामको दिनपछिको आरामी डस्नामा लेट्नु थियो, जहाँ विपना हावा हुँदै जान्छ र सपना खँदिलो हुँदै जान्छ । नखलिस्तानको मोहनी त्यहाँ बुझिन्थ्यो । त्यहाँ गाइनेको गीतबाट मोहनी निस्लेर हावामा घुस्तथ्यो । त्यहाँ मैले बुझ्न थालें– जल किन कलकलाउँछ ? किन पृथ्वी हरियो हुन्छ । र मैले त्यहाँ त्यो आनन्द अनुभव गर्न लागें– जसलाई भाषा हुँदो रहेनछ ।
दृश्यमा केही विशेषता छैन । वरिपरि पहाडहरु उठेका छन्– कतै हरिया, कतै साङ्ग्रा, कतै बाक्ला वनले ढाकिएका । मनेरको रुखमा एउटा चरा मिठोसँग बोल्दछ ।
संसारमा अरु चिज त्यत्तिको मिठो बोल्दैनन्, जत्तिको त्यो भुवादार फुरफुरिलो चिज बोल्दछ, जसलाई हामी चरा भन्दछौं । बुझिने भाषा मानेदार सीमा नाघ्न सक्तैनन्, नअर्थिने शब्दहरुको माधुर्य प्रशान होइनसक्नासाथ भावको देशबाट निक्लन्छ । बुझ्नेलाई आखिरमा निरर्थक केही छैन । यो दुनियाँमा ईश्वरको जादुगरी मतलब नलिई बोल्दैन । हामी सधैं ईश्वरसँग हिंडेका हुँदैनौं । बराबर हृदयले दिएको ध्वनि पाउँछ र फुल्दछ, भित्र अर्थ जस्ता तर आग्रह्य सूचनाहरु आउँछन्; बुझिएला–बुझिएला भने जस्तो लाग्दछ तर बुझ्नाको र बुझाउनाको पार भाव बन्दछन्, सूचना बन्दछन्, बिलाउँछन् । जब मैले त्यस चराको शब्द सुनें मैले बुझें– चराहरुलाई किन भाषा दिइएको थियो । मेरो