Page:Satya harihschandra katha.pdf/27: Difference between revisions
→Not proofread: Created page with "<noinclude>{{start center block}}</noinclude> <poem> {{pcn|(९२)}} क्यै द्र गै उच्च गरेर बात । किन्छौ कुनै दासि म बेच्छु एक ॥ चाण्डाल् सरीको म छु सूनि लीनोस् । शास्रोक्तकको मोल मलाइ दिनोस् ॥ {{pcn|(९३)}} विश्वामित्र क्रषि कु..." |
|||
| Page status | Page status | ||
| - | + | Proofread | |
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 2: | Line 2: | ||
<poem> | <poem> | ||
{{pcn|(९२)}} | {{pcn|(९२)}} | ||
क्यै | क्यै दूर गै उच्च गरेर बात । | ||
किन्छौ कुनै दासि म बेच्छु एक ॥ | किन्छौ कुनै दासि म बेच्छु एक ॥ | ||
चाण्डाल् सरीको म छु सूनि लीनोस् । | चाण्डाल् सरीको म छु सूनि लीनोस् । | ||
शास्त्रोक्तको मोल मलाइ दिनोस् ॥ | |||
{{pcn|(९३)}} | {{pcn|(९३)}} | ||
विश्वामित्र | विश्वामित्र ऋषि कुनै धनि बनी आये अगाडी वहाँ । | ||
दासी | दासी किन्छु मलाइ देउ अहिल्यै दिन्छू रुपैञा यहाँ ॥ | ||
को हौ | को हौ स्त्री किन बेच्तछौ तिमि भनी येती भनेथे जसै । | ||
राजा उत्तर क्यै न दीकन तहाँ | राजा उत्तर क्यै न दीकन तहाँ चुप्चाप लागे तसै ॥ | ||
{{pcn|(९४)}} | {{pcn|(९४)}} | ||
शास्त्रोक्तको मोल् सब ताहिं दीये । | |||
ती रानिलाई | ती रानिलाई तहिं कीनि लीए ॥ | ||
ली जान लागे अति | ली जान लागे अति रोइ रोई । | ||
लाग्यो पछी पुत्र पनी त | लाग्यो पछी पुत्र पनी त ताहीं ॥ | ||
{{pcn|(९५)}} | {{pcn|(९५)}} | ||
रानी अगाडी सरि हात जोरी । | रानी अगाडी सरि हात जोरी । | ||
भन्दी भइन् ती | भन्दी भइन् ती ऋषिलाइ हेरी ॥ | ||
हेनाथ! यो पुत्र पनी लिनू होस् । | |||
शास्त्रोक्तको मोल जती दिनू होस् ॥ | |||
</poem> | </poem> | ||
<noinclude>{{end center block}}</noinclude> | <noinclude>{{end center block}}</noinclude> | ||
Latest revision as of 17:21, 5 May 2025
This page has been proofread
(९२)
क्यै दूर गै उच्च गरेर बात ।
किन्छौ कुनै दासि म बेच्छु एक ॥
चाण्डाल् सरीको म छु सूनि लीनोस् ।
शास्त्रोक्तको मोल मलाइ दिनोस् ॥
(९३)
विश्वामित्र ऋषि कुनै धनि बनी आये अगाडी वहाँ ।
दासी किन्छु मलाइ देउ अहिल्यै दिन्छू रुपैञा यहाँ ॥
को हौ स्त्री किन बेच्तछौ तिमि भनी येती भनेथे जसै ।
राजा उत्तर क्यै न दीकन तहाँ चुप्चाप लागे तसै ॥
(९४)
शास्त्रोक्तको मोल् सब ताहिं दीये ।
ती रानिलाई तहिं कीनि लीए ॥
ली जान लागे अति रोइ रोई ।
लाग्यो पछी पुत्र पनी त ताहीं ॥
(९५)
रानी अगाडी सरि हात जोरी ।
भन्दी भइन् ती ऋषिलाइ हेरी ॥
हेनाथ! यो पुत्र पनी लिनू होस् ।
शास्त्रोक्तको मोल जती दिनू होस् ॥