This page has been proofread
(८८)
भोग्नु पर्यो अधिक दुःख यहाँ मलाई ।
गर्दा झुटा उहि हुनेछ पछी कमाई ॥
यस् निम्ति डर्दछु प्रिये! म अधर्म देखी ।
भोग्दैछु पूर्वकि कमाइ कती न राखी ॥
(८९)
यस्तै बात हुँदै थिए ऋषि पनी आए अगाडी तहाँ ।
भन्छन् भूप! मियाद् दिएर अबता जान्थें म तेसै कहाँ ॥
चौथाई दिन बाँकिमा त नदिए श्रापै म दीन्छू यहाँ ।
येति हप्कि सुनाइ कौशिक फिरी फर्की गये फेर् वहाँ ॥
(९०)
रानीले पनि दिक्कमानि अधिकै भन्दी भइन् यो अनी ।
हेनाथ! छैन मियाद श्राप ऋषिले दिन्छन् अवश्यैपनी ॥
छोरो पाइ सकेकि छू म नभई हुँदैन खाँचो रती ।
ऐह्लै बेचि मलाइ धन् दिनु हवस् छाडेर चिन्ता जती ॥
(९१)
हा! कष्ट राजा अति दुःख मानी ।
बेच्नै भनी साथ लियेर रानी ॥
वज्रै सरीको मन पारि पैले ।
जाँदा भये ऊठि बडा बलैले ॥
