Page:Champa.pdf/31: Difference between revisions
→Not proofread: Created page with "यसपछि ठस्केझैँ कसैलाई नहेरेझैँ चम्पा सासूको कोठाभित्र पसिन् । सासूको दर्शन गरेर एक कुनामा बसेर अलग्ग चारकुने गाँस्न थालिन् । बराबर पात जोडसँग च्यात्थिन् रिसले । पाखुरा जर्किन्थ..." |
|||
| (One intermediate revision by the same user not shown) | |||
| Page status | Page status | ||
| - | + | Proofread | |
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 1: | Line 1: | ||
यसपछि ठस्केझैँ कसैलाई नहेरेझैँ चम्पा सासूको कोठाभित्र पसिन् । सासूको दर्शन गरेर एक कुनामा बसेर अलग्ग चारकुने गाँस्न थालिन् । बराबर पात जोडसँग | यसपछि ठस्केझैँ कसैलाई नहेरेझैँ चम्पा सासूको | ||
कोठाभित्र पसिन् । सासूको दर्शन गरेर एक कुनामा बसेर अलग्ग | |||
चारकुने गाँस्न थालिन् । बराबर पात जोडसँग च्यात्तथिन् रिसले । | |||
पाखुरा जर्किन्थे । | |||
तब सासूले मुख फोरिन् । "ए क्या हो ? तेरो चाला आजकल ? के भन्ला ए दुनियाँले पनि ? | तब सासूले मुख फोरिन् । "ए, क्या हो ? तेरो चाला | ||
आजकल ? के भन्ला ए दुनियाँले पनि ? … अवस्था हेरेर पो | |||
चल्नुपर्छ… कान्छो टोखामा पुग्या छ । तँ कस्बीसमान ठाँटिएर यसरी | |||
बस्ने ? कतिको फा, कतिको लाली तिमीहरूको ! आँखीभौँको गति | |||
हेर । फूलचनले खौर्या जस्तो छ ए !" | |||
चम्पाले दुई जेठानीको मुखमा आगोले हेरिन् । भौँ गाँठिन् । आँखाले झपारेर जुरुक्क उठिन् | चम्पाले दुई जेठानीको मुखमा आगोले हेरिन् । भौँ | ||
गाँठिन् । आँखाले झपारेर जुरुक्क उठिन् । | |||
"कँठेनीहरूले सभ्य | "कँठेनीहरूले सभ्य शृङ्गार देख्या भे पो त कहिल्यै !" | ||
सासू उफ्रिन् | सासू उफ्रिन्, "जान पाउन्नस् बाहिर … बस् ! कल्लाई… | ||
कँठेनी भन्या ए शहरिया ?" | |||
"छन् नि कोही-कोही यहाँ" | "छन् नि कोही-कोही यहाँ ।" पहिलो नजर पोखर्यालपुत्रीतर्फ | ||
दिएर, दोस्रो आँखा सरदारपुत्रीतर्फ । | |||
"त्यसरी आफूभन्दा | "त्यसरी आफूभन्दा ज्येठा मान्नेलाई बोल्न हुन्छ ? चुप लाग् । | ||
कसूर तेरै हो ।" | |||
"लुगा लगाउनु पनि अपराध रहेछ अब !" | "लुगा लगाउनु पनि अपराध रहेछ अब !" | ||
| Line 19: | Line 30: | ||
"आफ्नो समयमा को कम छन् र ह्याँ ?" | "आफ्नो समयमा को कम छन् र ह्याँ ?" | ||
"तँ तात्तिरहिछस् चाँडो । तात्ने पोखिन्छ बुझिस् | "तँ तात्तिरहिछस् चाँडो । तात्ने पोखिन्छ बुझिस्, अलि | ||
ओठ सेला । | |||
कामकाजमा पटक्क चित्त छैन ल । त्यसो गर्न हुन्छ ?" | |||
"अँ | "साग नकेला छैन । कूचो नबढार्या छैन । बिछ्यौना तह | ||
नला छैन ।" | |||
"अँ !… भर्याङ तलमाथि पनि नगर्या छैन भन्न ।" | |||
चम्पाले चारकुने चटक्क छोडेर बाहिर निस्किन् । | चम्पाले चारकुने चटक्क छोडेर बाहिर निस्किन् । | ||
"हेर, रिसाही !" सासूले देखाइन्, "फन्क्या हेरन । पख् | "हेर, रिसाही !" सासूले देखाइन्, "फन्क्या हेरन । पख्, यसको | ||
मेख मार्नुपर्या छ एक दिन ।" | |||
{{nop}} | {{nop}} | ||
Latest revision as of 18:52, 17 June 2025
यसपछि ठस्केझैँ कसैलाई नहेरेझैँ चम्पा सासूको कोठाभित्र पसिन् । सासूको दर्शन गरेर एक कुनामा बसेर अलग्ग चारकुने गाँस्न थालिन् । बराबर पात जोडसँग च्यात्तथिन् रिसले । पाखुरा जर्किन्थे ।
तब सासूले मुख फोरिन् । "ए, क्या हो ? तेरो चाला आजकल ? के भन्ला ए दुनियाँले पनि ? … अवस्था हेरेर पो चल्नुपर्छ… कान्छो टोखामा पुग्या छ । तँ कस्बीसमान ठाँटिएर यसरी बस्ने ? कतिको फा, कतिको लाली तिमीहरूको ! आँखीभौँको गति हेर । फूलचनले खौर्या जस्तो छ ए !"
चम्पाले दुई जेठानीको मुखमा आगोले हेरिन् । भौँ गाँठिन् । आँखाले झपारेर जुरुक्क उठिन् ।
"कँठेनीहरूले सभ्य शृङ्गार देख्या भे पो त कहिल्यै !"
सासू उफ्रिन्, "जान पाउन्नस् बाहिर … बस् ! कल्लाई… कँठेनी भन्या ए शहरिया ?"
"छन् नि कोही-कोही यहाँ ।" पहिलो नजर पोखर्यालपुत्रीतर्फ दिएर, दोस्रो आँखा सरदारपुत्रीतर्फ ।
"त्यसरी आफूभन्दा ज्येठा मान्नेलाई बोल्न हुन्छ ? चुप लाग् । कसूर तेरै हो ।"
"लुगा लगाउनु पनि अपराध रहेछ अब !"
"समयले पो हुन्छ सबै कुरा ।"
"आफ्नो समयमा को कम छन् र ह्याँ ?"
"तँ तात्तिरहिछस् चाँडो । तात्ने पोखिन्छ बुझिस्, अलि ओठ सेला ।
कामकाजमा पटक्क चित्त छैन ल । त्यसो गर्न हुन्छ ?"
"साग नकेला छैन । कूचो नबढार्या छैन । बिछ्यौना तह नला छैन ।"
"अँ !… भर्याङ तलमाथि पनि नगर्या छैन भन्न ।"
चम्पाले चारकुने चटक्क छोडेर बाहिर निस्किन् ।
"हेर, रिसाही !" सासूले देखाइन्, "फन्क्या हेरन । पख्, यसको मेख मार्नुपर्या छ एक दिन ।"