This page has been proofread
(१६०)
लाग्दैन क्यै भर पनी अब दैव? तेरो ।
गर्नू जती गरि लिइस् बरबाद मेरो ॥
रानी सुन्यौ, अबत अन्तिम भेट ञाहीं ।
हाम्रो अवश्य पनि भेट हुँदैन काहीं ॥
(१६१)
येती भनी धुरु धुरू अति रोइ ताहाँ ।
मूर्छा परे पृथिवीमा गिरि भूप वाहाँ ॥
देखेर रानि भइ विह्वल धेर मन्मा ।
पाऊ समाति कन भन्छिन भूपतीमा ॥
(१६२)
नाथ्को सवारि भइगो यहिं बस्न लाई ।
दींदैन शास्त्र पनि सम्मति नारि लाई ॥
तस्मात् सती भइ शरीर जलाइ दिन्छु ।
दासी म ता हजुरकी सँग जाइ जान्छु ॥
(१६३)
सम्झेर फाटि हृदयै पनि चूर्ण भैगो ।
जो सारको चिज थियो उ पनी गईगो ॥
बिर्सूं कसोगरि म प्राण समान पुत्र ।
सामू अगाडि अब ता यहि देख्छ नेत्र ॥
