This page has been proofread
(१३६)
कस्तो नसिब् दुःखि रहेछ मेरो ।
छोडी गयौ बाबु नि, सङ्ग मेरो ॥
भोगें यती दुःख तिमि पुत्र भन्दा ।
मिथ्या भयो त्यो पनि छोडि जाँदा ॥
(१३७)
बाँच्ने मलाई अब सार छैन ।
हुनू जती भो अब बाँकि छैन ॥
हा हा! बिधाता, तिमिलाइ मैले ।
क्यै काम् न गर्नू त गरीन कैले ॥
(१३८)
आजै तलक् मेरि यि झूटि नाता ।
थिए छुटी सर्व भए विनाता ॥
विष् पान् गरी मर्दछु आज याहाँ ।
मर्छू बची सार् अब छैन याहाँ ॥
(१३९)
यस्तै विलाप् धेर गरेर रानी ।
भन्छिन् तहीं ऊठन बाबु! नानी! ॥
क्यै होस् नपाई अति शोक गर्थिन् ।
ऊठाइ धेर् चुम्बन मात्र गर्थिन् ॥
