Page:Prometheus.pdf/41

नडराओ, ए मनुष्यह्वो ! म छु मानवमित्र ।

(२९)
"शत शत जीवको नौका मझ्घार
एक माफी तार्दछ...एक मल्लाह चत्र ।
देव-प्रतिभाको विश्वास गर । म पनि छु
एक अमर...विचार तेज हो, दिनको ३
एक दिवाकरका करहीन सहस्कर छन्‌
सहस्र बिस्तार । यस्ता छन्‌ शुड, उत्तेजक विचार,
तमप्रणाश । बिबेकको साम्राज्य संसारमा,
विचारको अनन्त बिजय, भावको ए भब ।
मपछि लाग ए अनिश्चित छायात्रस्त मानव !

(३०)
"न लेक वास जो बढ्दछ लहर, लहरमा
क्रुर, क्रुर...अन्ध निशामा प्रलयडर
पाषाणपातले चलेर सलिल उपर ।
पतनचिन्ताशील जाति हुन्छन्‌, लखर,
स्थगित निर्माण, अवरुद्ध समुन्नति,
मृत्युको हमेशी स्मृतिमा ट्टफूट
दहन, घनघोर । चिन्ता छ चिताकी माता ।
आशानादी बन । संग घाम । संरुू उज्यालो ।
उपास उषा, ज्योति । उड्न गर प्रयत्न ।
आशा हो आघा जीवन । लड तिमिरसँग,
तिम्रो जीवन । अघिकार समर्थनमा
म सहनेछनु क्रर, क्रूर यातना विशाल ।

(३१)
"तल नहेर अन्धकारतिर । माथितिर
दृष्टि लगारु; जस्तो गर्छन्‌, शाकपात पनि ।
हात पयर खियाक- कोशिश गर ।
नमर मानबहो लाचार, निराशमा ।
दुस्साहसित नबन तानाशाही अघि ।
बल सत्य हो । पशृता होइन शक्ति बुफु ।
देवराजमा प्नि पशृत्वको छ प्रशस्त अंश ।
दुर्बल -असहन तिनले लिए क्रुर शपथ ।
त्यसको म छु बागी मानव । म ध्वंसन दिन्नँ,
तिम्रो जातिबीज । म संरक्षक हुँ तिम्रो ।

(३२)
"के गर्ला त्यो देबराज आखिर मलाई ?
त्यो कोधान्ध ?