This page has not been proofread
(८)
हेर हामी यसरी सुतनाले
खिस्सखिस्स सब हाँसन थाले ।
यो पनि गरनु पर्दछ याद
भैशकेछ सुतदा बरबाद ॥
(९)
विन्ति मित्र ! उठ, जल्दि चनाखा
पारि लाउ दुनियाँतिर आँखा ।
कत्तिको मधुर रङ्ग छ हेर
गर्दछौँ किन सुतेर अबेर ॥
(१०)
भन्नभन्न गरदै मुखनेर
भन्कँदा पनि झिँगा नउठेर ।
हामिले पथिकवर्ग हँसायौँ
आफनू समय व्यर्थ गुमायौँ ॥
(११)
मार्गमा जति सुत्यो उति भित्र
तीव्र हुन्छ अलसीपन मित्र !
पर्दछौँ अझ कती लमतन्न
ज्यास्ति भो, नयन चिम्लन हुन्न ॥
