This page has not been proofread
कलमसित
(१)
कलम ! अघि तँलाई कष्ट कत्ती नमानी
प्रणयसँग लिएथेँ भाग्यको चिह्न जानी ।
कुसुमसरी हलुङ्गो ठानि गर्ने पियार
हृदय-बिच खिचिन्थ्यो भक्ति-रेखा अपार ॥
(२)
अलिअलि गरि ताते हातमा नित्य खेल्थिस्
पिइकन मसि कालो पत्रमा त्यो उकेल्थिस् ।
जति किरिमिरि धर्का पर्दथे त्यो मसीका
कलम ! उति म देख्थेँ स्वप्न लाखौँ खुसीका ॥
(३)
उस बखत तँ भन्थिस् विश्वको कान्ति-धारा
यहि मलिन मसीमा पोखिदिन्छू म सारा ।
कलम ! म पनि मानी त्यै कुरामा पत्यार
अब कवि बनिहालेँ भन्दथेँ बारबार ॥
