Page:Bhanubhaktako ramayan.pdf/240

न कैल्हे भक्तीले गुरुचरणको ध्यान गरियो ।
न ठाकुर् को पूजा गरि तुलसिको पत्र धरियो ॥
दया भो ख्वामित् को भनिकन भन्या पार तरियो ।
अवश्यै साँचो हो नतर यमका पास परियो ॥१४॥

पुकारा गर्दो छू घडि घडि रुँदो छू चरणमा ।
दया छे ख्वामित् की म त हर घडी छू चरणमा ॥
बिचार् गर्थ्यो क्यारोस् भनिकन दया हुन्छ त पनि ।
झलक् पाइ भुल्न्या होस् भनिकन रिसै हुन्छ त पनि ॥१५॥

जगत् कोइ जान्दैनन् भनु त सबका बात् पनि भन्या ।
पलक् भर् ती योगी अघि सरि बडो ज्ञान कहन्या ॥
उनै काम् गर्छन् ता यमपुरि महाँ चोट मिलन्या ।
अहो यो क्या ले हो बुझिबुझि सबै लोक भुलन्या ॥१६॥

भज्न राम् को ठूलो बुझिकन भजन् गर्नु जनले ।
नभुल्नू कैल्हे यस् विषय सुखमा लागि धनले ॥
अविश्वासी चोला कति रहन जाला बितिगया ।
पछीतो खुप् होला जपतप विवेक् केही नभया ॥१७॥

टहल् ठाकुर्जीको अलिकति यहाँ केहि नगरी ।
गभीर् संसार् सागर् सहजसित पार् पुग्नु कसरी ॥
टहल् ठाकुर्जीको गरि लिन सक्यादेखि तरियो ।
विपतका खानीमा नतर सहजै फेरि परियो ॥१८॥

अनाथ् को नाथ मै हूँ भनिकन हँसीलो मुख गरी ।
हरूँ यस् का पाप् ताप् भनिकन अगाडी पनि सरी ॥
कृपादृष्टी नाथ्ले यदि दिनु भया तर्छु अहिले ।
कृपादृष्टी वाहेक् तप गरि त पार् तर्छु कहिले ॥१९॥

अवीवेकी मूढो त्रुभुवनविषे को छ म सरी ।
बिताञाँ व्यर्थै यस् विषयरसमा जन्म यसरी ॥
कउन् ठूलो चिज् हो विषयरस यस् पाजि रसमा ।
दिञाँ मैले यो मन् बुझिबुझि पर्या मोहवशमा ॥२०॥