Page:Bhanubhaktako ramayan.pdf/239

कडोरन्का मालिक् अघि पनि बडा वीर्हरू भया ।
तिमध्ये जो जो हुन् हरि भजिलिन्या पार् पनि गया ॥
मरण्का वेलामा हरिबिु त क्या भर् छ अरुको ।
शरण् लेला सो नाथ् अधिपति अजामीलहरुको ॥७॥

जगत्मा सब् ढुँड्दै सबकन विचार्या जन पनि ।
बडा हूँ भन्याका घरघर सह्याको धन धनै ॥
रह्या छन् कालैका वश परिरह्याका जन पनि ।
बुझ्याँ मैले सब्को रिपुसरि भयाको पनि मनै ॥८॥

मनुष्यै योनीमा यदि हरि भज्यो ता जन तर्यो ।
अवश्यै फन्दामा हरिकन न भज्न्या पछि पर्यो ॥
जगत्मा यो चाला बुझिकन विचार् गर्नु जनले ।
निरन्तर् ठाकर् को चरणकमलै धर्नु मनले ॥९॥

भजौँला भन्दैमा कति कति बित्यो जन्म जनको ।
मरौँला भन्नाको अझ पनि विचार् छैन मनको ॥
अहो दैवी माया बडि बलवती जानि मनले ।
विचार् गर्दै गर्दै हरि भजिलिनू भक्त जनले ॥१०॥

दया पाऊँ ख्वामित् विनति छ हजुर् का चरणमा ।
नलागुन् पाशा फेर् मकन यमराज् का मरणमा ॥
दयाले पो छुट्छन् सकल जनका दु:खहरु ती ।
उपायै क्यै छनन् कहिँ पनि दया देखि अरु ता ॥११॥

भरोसा ख्वामित् को गरिकन रहन्छू दिनदिनै ।
सहन्छू सब् आपत् जति जति त पर्छन् छिनछिनै ॥
पर्याका पर्न्यै छन् मकन करुणा दूर् हुन गया ।
सहज् मा टर्न्यै छन् मकन करुणा पो यदि भया ॥१२॥

मुरारे ख्वामित् का चरणतलमा मन् न धरि ता ।
बडो दुर्लभ् देख्याँ सकल जनको मुक्ति गति ता ॥
विचार् गर्छू क्यारूँ मन पनि बलैले हरि लिया ।
दशेन्द्री डाँकूले बिच बिच पसी दु:ख् पनि दिया ॥१३॥