Page:Bhanubhaktako ramayan.pdf/207

ई रुप् हुन् हरिका अनेक् तरहका यो रुप् विराट् रूप हो ।
पीताम्बर् घनश्याम् त सूक्ष्म रुप हो देख्नू कृपैले छ यो ॥
यो रुप् देखन मन्सुवा छ त हुनन् इक्ष्वाकु कुल्मा हरी ।
छोरा हुन् दशरथ्जिका भनि जगत् भन्नन् ति राम् नाम् गरी ॥९०॥

सीता लक्ष्मण साथमा लिइ पिताजीका हुकुम्ले गरी ।
जानन् दण्डक वन् महाँ भजि लिया चीन्ह्या तिनै हुन् हरी ॥
यो विस्तार सनत्कुमार ऋषिका मुख् देखि जस्सै सुन्यो ।
चीन्ह्यो ख्वामितलाइ तेस् बखतमा तेस्ले र यस्तो गुन्यो ॥९१॥

श्रीराम्चन्द्र सितै विरोध् गरि तिनैका हात देखी मरी ।
संसार्सागर पार् तरेर सहजै जान्छू जहाँ छन् हरी ॥
यस्ता आशयले सिता कन हर्यो रावण् त हो बुद्धिमान् ।
लक्ष्मी हुन् इ सिता भनी कन चिन्ह्यो मान्थ्यो कहाँ हो अजान् ॥९२॥

जो यो कथा कन खुसी भइ पाठ गर्छन् ।
सुन्छन् कहीं कहिं सुनायर पाप हर्छन् ॥
खुप् आयु बढ्छ तिनको अति सौख्य हुन्छन् ।
धन्लाभ हुन्छ बहुतै तब नित्य सुन्छन् ॥९३॥

एक् दिन् नारदजी डुली सकल लोक् आया नजिक्मा जसै ।
देख्यो रावणले र पाउ परि एक् बिन्ती गर्यो पो तसै ॥
हे सर्वज्ञ मुने लडाकि बलिया विर् छन् कहाँ सो कही ।
पाऊ लाग्नु हवस् गर्यो विनति यो खुप् लड्न इच्छा भई ॥९४॥

रावण्का इ वचन् सुनेर मुनिले मन्ले विचार् खुप् गरी ।
भन्छन् को भनु छैन वीर अरु ता ताहाँ तिमीले सरी ॥
तिम्रो मन्सुब पूर्ण गर्न सकन्या विर् श्वेतद्विप्मा गया ।
मिल्छन् जाउ तहीं नजाउ कहिं लौ खुप् लड्न मन्सुब् भया ॥९५॥