Page:Bhanubhaktako ramayan.pdf/199

आज्काल् राज्य कुबेरको छ तिमिले मागी बलात्कार् गरी ।
जुन् पाठ्ले गरि हुन्छ लेउ अहिले स्थान् छैन लङ्का सरी ॥
राजाको त हुँदैन बन्धु सितको बन्धुत्व धर्मै पनी ।
यो सन्देह न मान कत्ति कसरी लङ्का म लीऊँ भनी ॥४२॥

यस्तो बिन्ति सुमालिको सुनि भन्यो लङ्का कसोरी हरूँ ।
दाज्यू हुन् पितृ तुल्य छन् तहिं बसुन् अन्तै बसूँला बरू ॥
यस्तो रावणको वचन् सुनि तहाँ साम्ने प्रहस्तै सर्यो ।
रावण्को मन फेर् फिराउन बहुत् सिप् लाइ बिन्ती गर्यो ॥४३॥

हे नाथ् कश्यपपुत्र हुन् इ जति छन् द्यौता र राक्षस्हरू ।
लड्थ्या ती पनि ता भन्या त अरुको बिन्ती कहाँ तक् गरू ॥
तस्मात् आज कुबेर छन् त पनि सो लङ्का लिन्या हो भनी ।
हात् जोरी विनती गर्यो र सुनि त्यो बिन्ती त मान्यो पनी ॥४४॥

बेसै बिन्ति गरिस् भनी उहि बखत् दौडी त्रिकुट्मा गयो ।
छोड्यो दूत प्रहस्तलाइ र कुबेर् लाई निकास्तो भयो ॥
बाबूको मतलब् बुझी कन कुबेर् छोडेर कैलाश् गया ।
तप् गर्दा शिव खुस् गराइ शिव थ्यैं बिन्ती ति गर्दा भया ॥४५॥

इच्छा माफिकको बनाउन कुशल् जो विश्वकर्मा थिया ।
तिन्ले बेस् अलकापुरी पनि कुबेर्लाई बनाई दिया ॥
दिक्पाल् भै ति कुबेर् रह्या शिवजिले तिन्मा दया खुप् गर्या ।
शम्भूको करुणा हुँदा त अरु झन् आनन्दसागर् पर्या ॥४६॥

रावण् राक्षस सब् लियेर खुसि भै लङ्का सहर्मा बस्यो ।
तप्को जोर् बलवान् जित्यो सब जगत् सन्ताप् सबैमा पस्यो ॥
विद्युज्जिह्व ठुलो निशाचर थियो तेस्लाइ बैन्ही दियो ।
ती मन्दोदरिलाइ आइ मयले दीयो र तेस्ले लियो ॥४७॥