Page:Bhanubhaktako ramayan.pdf/198

माग्या वर् खुसि भै विभीषणजिले हे नाथ् निरन्तर् मती ।
धर्मै तर्फ रहोस् अधर्म तिर ता कैल्हे न लागोस् रती ॥
ब्रह्माले अधिकै दया गरि दिया होला तँलाई भनी ।
मागेनन् त पनी तहाँ गरि दिया कल्पान्त आयू पनी ॥३६॥

फेर् कुम्भकर्ण विरका अघि जल्दि आई ।
आज्ञा भयो अब त दिन्छू म वर् तँलाई ॥
क्या माग्दछस् भनि दया हुन गो जसै ता ।
जिह्वा विषे गयर वाणि बसिन् तसै ता ॥३७॥

वाणीले जब मोह खुप् सित भयो घत्को विघत्को पनी ।
थाहा केहि भयेन तेस् कन तहाँ यस्तो म मागूँ भनी ॥
माग्यो मूढ भयेर येहि वरदान् निद्रा छ मैन्हा परोस् ।
एक् दिन् मात्र मलाइ खानपिनका खातीर निद्रा टरोस् ॥३८॥

यस्तो वाक्य सुनेर तेहि वरदान् दीया प्रभूले जसै ।
सून्या त्यो वरदान देवगणले खूसी भया सब् तसै ॥
जिह्वा देखि सरस्वती जब गइन् खेद् तेस् बखत्मा पर्यो ।
इच्छा ईश्वरकै रहेछ बलवान् भन्न्या विचार् यो गर्यो ॥३९॥

बाबू कैकसिको सुमालि खूसि भो पायो र यो सब् खबर् ।
आयो जल्दि तहाँ प्रहस्तहरु धेर् सङ्मा थिया विर् जबर् ॥
रावण्का अघि गै भन्यो खुशि हुँदै हे पुत्र खुप् काम् गर्यौ ।
विष्णूको अघि डर् थियो अब गयो सन्ताप् तिमीले हर्यौ ॥४०॥

लङ्कामा अघि राज्य राक्षसहरू गर्थ्या बडा खुस् थिया ।
विष्णूले गइ छिन्नभिन्न गरि सब् राक्षस् धपाई दिया ॥
क्यारौं जोर् न पुगेर भागि कन सब् पाताल् गयाका थियौं ।
तिम्रो आज सहाय पाइ कन पो आई बताई दियौं ॥४१॥