Page:Bhanubhaktako ramayan.pdf/119

जस्सै इन्द्रजितै गयो र हनुमान्जीलाइ बाँधी तहाँ ।
पर्केथ्यो घर जाँ भनी तब तहीं आयेर रस्ता महाँ ॥
रिस् फेर्या पुरवासिले पनि मुठी ऊठाइ हान्दा भया ।
रिस् फेर्छन् भुसुना भनेर हनुमान् चुप्चाप लागी गया ॥१०२॥

पैल्हे ता ब्रह्मपाश्मा परि कन क्षण भर् बाँधिनू काम थीयो ।
ब्रह्माको वाक्य साँचो गरि कन पछि ता पाशले छाडि दीयो ॥
बन्धन् देखी त खुस्क्या तर पनि हनुमान् भेट्न मन्सुब् धर्याका ।
पौंच्या रावण् छ जाहाँ खुसि भइ अरु ता मान्दछन् कर् पर्याका ॥१०३॥

रावण् विर् पनि मन्त्रिवर्ग सँग ली भारी सभामा थियो ।
पौंच्यो ताहिं र इन्द्रजित् ति हनुमान्जीलाइ सुम्पी दियो ॥
हात् जोरी विनती गर्यो अति हरिप् वानर् छ सेना पनी ।
धेरै नाश गरेछ आज मइ गै ल्यायाँ खुनी हो भनी ॥१०४॥

जो गर्नू अब पर्छ मन्त्रि सँगको सल्लाह बात्चित् गरी ।
यस्को आज ठिकान् लगाउनु हवस् मन्मा विचार् खुप् गरी ॥
येती बिन्ति सुन्यो र इन्द्रजितका हेर्यो नजर्ले पनी ।
लाग्यो सोध्न प्रहस्तलाइ किन यो आयेछ लौ सोध् भनी ॥१०५॥

अस्सल्मा पनि क्या भनू अति असल् मेरो बघैंचा पनी ।
नास्यो विर् पनि नाश् गर्यो म कन ता मानू भुसूनू गनी ॥
हूकुम् यो सुनि त्यो प्रहस्त हनुमान्जीका अगाडी गई ।
लाग्यो सोध्न सबै कुरा पनि बहुत् आधार दीन्या भई ॥१०६॥

यै बिच्मा न डराइ रावण उपर् साम्ने नजर् दी तहाँ ।
बोल्या श्री हनुमानले तँ बुझिले काम्ले त आयाँ यहाँ ॥
भार्या जस्कि हरिस् उनै जगतनाथ् राम्को म दास् हूँ मती ।
तेरो नष्ट भयो र अर्ति दिन यो आयाँ न ले यो मती ॥१०७॥