Page:Prometheus.pdf/137

चलीहरूको सुनौला लाखबत्तीले प्रात:, साँक,
समुज्ज्वल ! जहाँ प्रचुरा प्रकृति गरा; गरा
नाच्छिन्‌, जल-लयमा कलकल, कलकल स्बर,
मरकत-मीठी, अमर-बयसी, सततस्मिता :
त्यहाँ मानव-कल्पना, सुन्दरतासँग उनको
स्परद्धाशील, ललितकलाले खोज्दा पाउन
अमर विजय, दौलजन्य, समीरण-उच्छुवसी
वीर-प्रभाविनी प्रकृति, कलाकारका कृतिले,
बन्छिन्‌ मलिन, यस यूनानमा- दुर यूतान ।

(११)
ज्वालामुख पर्वतका धूम्रोदगार, आकाशमा
नीला बादल छै गुडगुड गुड्छन्‌ जहाँ सदा
किरणहरू अविभेद्य, घन धूमराशिहरू,
त्यहाँ छ दिवौकसहरूको समुच्च साम्राज्य ।

(१२)
भ्रन तब जननि ! विश्वदधशिनि ! शीघ बोल,
कसरी उद्दछ ज्यापिता युनानी जुपिटरको
प्रासाद । संगमरमरको जनखिरा ढेर,
ललित, सजीव नशादार, सुन्दर, सुन्दर :
देवहरूको मत्तिनो छिनोले दिव्य तवरले
समज्ज्वल शिल्पित ! कलाको मधुर वल्लीले
बेड्टिएको कोमल शुभ्र दीवार, नशादार !
अमर हरित उपवनले परिमंडित
महाप्रासाद छ त्यो निबुधराजको महान्‌ ।
सुवर्ण-गजूर बनी उढ्दछ, स्धिर राग
जलद-पताक ! संसारउपर समृच्छुत ।
उत्तम मर्त्य सपना बिपना ठोस थनेफेँ
कल्पनीय तर अवर्णत्तीय ! देवमहल !

(१३)
त्यसका वह वातायनमा जहाँ उपर
ललितकलाका मधुर लचक छन्‌ आलोच्य
उ हेर ! सुरसुन्दरीहरू सपना सजीव !
नारंगी अंचल ती, योवबनमदिरा लाल, लाल,
सलमल, सलमल रेशममा माक्रजाल,
तरंगक्रंगी, भगिनीहरू सौदामिनीका,
बयससुगंधी, मस्त मुस्किदा मधु-मसकमा,
दुगभाषिणीहरू बोल्छन्‌, अबोल रूपले सुबोल ।