Page:Prometheus.pdf/138

मुहार फ्लमल तिनको एक मुहारनिमित्त
अनन्तयुगकी पुरुषतपस्यासमर्थित हुन्छे
बहुमूल्य फल ।

(१४)
हर, ह्र, ती विशवदूर
मर्त्यबाट अलक्षित दुर, दूर ओलिम्पस--
पर्वत-प्रासादको दिव्य एकलासमा सुन्दर,
छुमछुम छैँयामा चतुर, गर्दछन्‌ नृत्यबाच्च
अकथनीय मधुर, मादक, मधुर, दूर ।
भावभंगिका, स्वरमिडिकी, रागचूर,
पुच्पकलेवरा, सुगन्धपुर, कनकपुर ।

(१५)
तर त्यस नृत्य, वाच्चको, पान, गानको जगत्‌-
बीच अकेली बिरागचन्द्रिका, सुरकमारी
विद्यामस्त विद्या ! तिमी शान्ता छौ तिनी अतिकान्ता-
सजीव अध्यात्मज्योति लयदार॒ ! जगजीचन
नित्य नवीन नवस्पन्दन ली तिम्रो लयमा र
मादक, मादक, सरस्वती । विरल-मुसकान !
औह ! ती मधुर रुंकार, ती मधुस्बर संसार,
स्पर्श, स्पर्शमा जादूनखीका, उद्बोधित वीणामा,
स्वरमत्त, क्वण, क्वणमा, नव, नव, क्रन्दन ली,
दई रुईै रे र । रमरमाउँदो रमणीय क्षणमा
दिव्या प्रभासको जननि ! जो सुन्दरप॒जारी
पागल कविको स्वप्निल हृदयमा पर्दछ,
कल्लसुल्ल वार बार । मर्त्य-जगत्‌ चक्ति पारी
अबिदित मदिराको मातले ! अनुग्रह
गर दुई-चार, ती विश्वान्दोलक स्वरको !

(१६)
ओह म चढ्दछु, चढ्न दे रे जननि !
त्यरित विद्युत्‌ -तुरग यूनानको पिगासस्‌,
जांबूुनद-जंजीरले जकडियो प्रथम वार
जो बेलोरोफनद्वारा, हैलिकन प्रपातको
शीतल किनारमा- जसको जल फल रुल
प्रत्युषाप्रमन्त्रित मदिरा झैँ झल्कन्छ दिव्य
रसको खानी भाबुक कविको ! त्यसको घुट्को
एकै मात्र लिईकन चढ्दछु अब वायुपंखमा,
न्वहार्न अति सुन्दर यूतानको नभ-मंडल ।