ध्वनि मृदु मुरलीका चल्दछन् शवाससाथ । अनि
स्वर मधुर
बनेका
मञ्जरी
फूल
पात ॥
विहग गलाले टिप्दछन् रङ्ग रङ्गी । क्राषि-हृदय झुलाई नृत्यमा भर्न भङ्गी॥ १४)
विटप बहु-प्रशाखा जिन्दगी झैं खडा छन् ।
खबरहरु चरा छन्, स्वर्गसन्देश-चारु ॥ बहुविध रस खोज्ने, गुप्त तृष्णा जरा छन् । कुसुमहरु कला छन् रङ्ग चढ्दा सुरा छन् ॥ (१) दिन दिन छ खुलेको वन्य आनन्द दिव्य । कुसुम मधुर पाना रेखिँदो रङ्ग सभ्य॥
तह तह छ किताबी अक्षरा$$भास भारी । प्रकृतिह्ृदयमा
छन्
पाठ
(१७)
राम्रा
विहारी ॥
अलि पर बहेँदी छन् मालिनी कल्कलाई । जलधि भजन तृष्णा बोलमा झल्मलाई ॥
व्मुषि सहृदय सिक्छन् छन्द त्यो भावभित्र ।
विपिनसरि जगत् यो फुल्छ बन्दै विचित्र॥ पद)
प्रकृतपन नशामा, अङ्गमा वन्य भाव । हृदय-कुसुम-गन्धी
वल्लरीका
स्वभाव ॥
नयन मृदु कुरङ्गी बोल कल्लोलवालासहित मधुर बैंसे फुल्दछन् वन्य-बाला ॥
(१९) भझिलिमिलि न छ खल्लो चाहना चारु थोर ।
प्रकृत गति र गाना शान्तिको तुल्य शोर ॥ क्राषिमहल हरीयो पात झुम्का सिँगार । विटप विविध खम्बा कुन्ज खोपी हजार ॥ सुखद विपिनवल्ली छन् नटी बैंसदार ।
मधुर लय गला छन् राज्य यो क्या अपार ॥ (२०)
१३८
