मुसुमुसु सब हाँसे आँखिभौंबाट छासे । बकबक
बतुरेको
वाक् बनेको
बतासे ॥
स्वजनतिर निहारी भन्दछन् छत्रधारी । “वनतिर मन मेरो बन्न लाग्यो विहारी ॥” (९) "सुनन कति सुरीला बोल्दछन् वृक्षमाथि ।
रँग बिरँग फुलेका चारु शाखा सगाती॥
कसुमहरु उडे
बोल पाएर नाना ।
मुखरित महिमा झैं साँझ आई छुँदामा ॥ १०)
अगणित महिमाका रङ्ग फुट्छन् हजार । जलद-लसित ज्योत्स्ना दृश्यका छन् किनार ॥ बहुल अधर हालूँ भाव भन्दो सुभाषी । कुसुम, विहग, लाली, प्रेममा चल्छ गाँसी ॥
(फो)
सुखमय दिल जो जो बोल्न सक्तैन बोल । पुलकित तरु बोल्छन् नीड पाली अमोल ॥
अनुभवहरु राम्रा
फैलिँदी कल्पनामा ।
स्मृतिमय क्षण झल्की शान्ति लुक्ने कुनामा ॥
मुखरितसरि बोल्छन् अर्ध नाघ्नेपनामा । (पर)
लहलह
हरियोमा
समररहित
जिन्दगी
मीठा
झुल्छ रङ्गी ।
शान्तिका
भाव-भङ्नी ॥
चचह चचह गर्छन् फुल्छ रङ्गिन्छ फुट्छ ।
प्रकृति हृदय, तृष्णा बन्छ आनन्द छुट्छ ॥
२)
अतिशय मृदु राम्रा फूलका जो जरामा ।
अधर
मृदुल खोज्ने बोल्नलाई
धरामा ॥
किरण मधुर भज्ने मोहिनी वन्य चारु । पवनसँग हिलेका छन् हँसीला शिकारू ॥
१४)
'
