This page has not been proofread
गाउँछु र बाह्य नियम-शून्यताभित्र भित्री भावुक लयहरू देख्न सक्तछु,
आफ्नो आफ्नो रुचि हो। लय पाइँदै नपाइनु दोष हो, छन्द देखिँदै नदेखिनु अपराध हो ।
छन्द र लयविना कवि र गायक हुँदैन । भावुकको सच्चा उद्गार त्यसै
छन्ददार र लयदार हुन आउँछन् क्या र ! प्रकृतिकै नियमले छाउरे नाचउपर नचढी कविता हुँदैन । मीठोसँग शब्द लहराए कि- अन्धोले
पनि कबि र गायकको नाममा सच्चा अधिकार राख्तछ । तालले नै :
बाँधिनु भन्नु र बार्णिक छन्दमा मात्र लेख्नु भन्नु एकै किसिमको कुरा
हो । तर हृदयको चरोले सुनौलो रङ्ग देखे पख्रेटा उड्दा जता उडे पनि गाना बनेरै उड्दछन् ।
१०६८लक्ष्मी निबन्ध-संग्रह
