This page has not been proofread
(१३२)
कति कती अरु कष्ट हुँदापनी ।
बिरसियो सब दुःख तिमि भनी ॥
हुन गयो तिमिमा पनि यो गती ।
शिव! हरे । परनू कति आपफपती ॥
(१३३)
सकल लक्षण युक्त छ यो भनो ।
भनदथे अघि ज्योतिषिले पनी ॥
उ पनि व्यर्थ भएर . गयो कता ।
खपि न शक्नु भयो प्रिय-पुत्र हा ॥
(१३४)
विधि ग॒गी किन हो अति निर्दयी!
कति सजाय दिनू निढुरी भई
अझ उता पति को गति के भयो ।
म नहुँदा कसरी रहनू भयो ॥
(१३५)
उठन बाबु मलाइ मुमा, भनी ।
हृदय शान्त गराउ उढी तिमी ॥
कसरि बाँचु म बाबु, तिमी बिनू ।
निठुर दैव, तँलाइ कसो भनूँ ।
