Page:Prometheus.pdf/101

तर हेर्नु थियो हामीलाई यो दयनीय
दशा दाएण तपाईको यहाँ । हाय, दु:खी प्रमियस ।
हृदय छ हाम्रो विदीर्ण, शतचूर, शतचर !
टुक्राहरू थामी कलेजाका बोलिरहेछौँ यहाँ !
आह, दु:खी एमिथस ! औह, यो उग्र क्लेश
सहनपार, सहनपार, सहनुहुन्छ कसरी ?
ए विधिबद्ध दुःखी प्रमिधस ! यस बेदनाले
आकांश दष्ट छ नील, नीत, गरलसद्‌श
सागर गोमन विष नील ! नील अचल-माला ।
नित आक्‌ल अनिल ! अर्ड्-प्रलयमा दिन !
के उपाय छ आह ! तैपनि बोल्नोस्‌ प्रमिथस !"

(१८)
पर्वता,हत प्रभंजनका हइँहुई स्वरमा
तब बोले प्रमिथसः "क्रर, क्रुर देवाधिराज,
अलिम्पस पर्वतमा क्रोधान्ध और क्रोधान्ध,
दशा सहेसख संवत्सरतक फ्ोधकीलित छन्‌ ।
म उपर सर्व कीलन- बिजयी, बहिनीहो !
भोग्दछु क्र्र दाह अन्यायका अरूको ।
न जिउसकी भाषाले सक्तछै बोल्न दहन त्यो
जो उसको इच्छा हो । म केबल अनुभोगी
बुरुखु उततको क्ररताको मात्रा अनिर्वचनीय ।
अनन्तवेदनाबिजयले प्रतिक्षण सुखी ।
म ज्वलित साधु । म पावक पतित्र प्रमिथस !
म उर-चुक्ल ! म कलेजाचिरा ! म घाँजाशरीर !
गतिहीन छु यस विश्नवेदना प्रगतिमा !
तर भस्मीभृत धातुपिंडसद्श तारा
एक तिमिराच्छन्न निशामा झैँ रूलल !"