Page:Ritubichar.pdf/74: Difference between revisions
→Not proofread: Created page with " मुस्कीलले घुमेका छन् कोल काईंकुईं गरी। प्रारब्धको घचेटामा बिचरा जज्जनैसरी।। ७० प्रारब्धयन्त्र झैं कोल, उखू विषय कर्कश। कष्टसाथ चलायेर झिक्नुपर्छ सफा रस।। ७१ समाती कोलको कात्री..." |
No edit summary |
||
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 1: | Line 1: | ||
<noinclude>{{start center block}}</noinclude> | |||
<poem> | |||
{{pcn|}} | |||
मुस्कीलले घुमेका छन् कोल काईंकुईं गरी। | मुस्कीलले घुमेका छन् कोल काईंकुईं गरी। | ||
प्रारब्धको घचेटामा बिचरा जज्जनैसरी।। | प्रारब्धको घचेटामा बिचरा जज्जनैसरी।। | ||
{{pcn|}} | |||
प्रारब्धयन्त्र झैं कोल, उखू विषय कर्कश। | प्रारब्धयन्त्र झैं कोल, उखू विषय कर्कश। | ||
कष्टसाथ चलायेर झिक्नुपर्छ सफा रस।। | कष्टसाथ चलायेर झिक्नुपर्छ सफा रस।। | ||
{{pcn|}} | |||
समाती कोलको कात्री कष्टसाथ कठैबरी | समाती कोलको कात्री कष्टसाथ कठैबरी | ||
रसलोभी घुमेका छन् लाखचौरासीमा सरी।। | रसलोभी घुमेका छन् लाखचौरासीमा सरी।। | ||
{{pcn|}} | |||
कोल हर्दम् घचेटिन्छन् अँचेटिन्छन् उखू सब। | कोल हर्दम् घचेटिन्छन् अँचेटिन्छन् उखू सब। | ||
अन्तरैमा परी जान्छ सोझाको गुणगौरव।। | अन्तरैमा परी जान्छ सोझाको गुणगौरव।। | ||
{{pcn|}} | |||
धूलोपिठो भए सारा उखू त्यो कोलमा परी। | धूलोपिठो भए सारा उखू त्यो कोलमा परी। | ||
कालका मुखमा मानू सृष्टिको महिमासरी।। | कालका मुखमा मानू सृष्टिको महिमासरी।। | ||
{{pcn|}} | |||
हेमन्तकान्ति कालिन्दी, वासन्तीकान्ति जाह्नवी। | हेमन्तकान्ति कालिन्दी, वासन्तीकान्ति जाह्नवी। | ||
प्रयागतुल्य दोरङ्गा माझको शिशिरच्छवि।। | प्रयागतुल्य दोरङ्गा माझको शिशिरच्छवि।। | ||
{{pcn|}} | |||
वसन्त नगिचै आयो खुले केही दशै दिशा। | वसन्त नगिचै आयो खुले केही दशै दिशा। | ||
अरुणोदयबेलामा किन हुन्थ्यो महानिशा?।। | अरुणोदयबेलामा किन हुन्थ्यो महानिशा?।। | ||
{{pcn|}} | |||
घटदै घटदै आयो छटा हेमन्तको सब। | घटदै घटदै आयो छटा हेमन्तको सब। | ||
सङ्गमाफिकको रङ्ग सबैको हुन्छ वास्तव।। | सङ्गमाफिकको रङ्ग सबैको हुन्छ वास्तव।। | ||
{{pcn|}} | |||
उता हेमन्तको रङ्ग, यता रङ्ग वसन्तको। | उता हेमन्तको रङ्ग, यता रङ्ग वसन्तको। | ||
अहो शिशिरको तेसै पाउने अब अन्त को?।। | अहो शिशिरको तेसै पाउने अब अन्त को?।। | ||
</poem> | |||
<noinclude>{{end center block}}</noinclude> | |||
Revision as of 09:40, 9 April 2025
This page has not been proofread
मुस्कीलले घुमेका छन् कोल काईंकुईं गरी।
प्रारब्धको घचेटामा बिचरा जज्जनैसरी।।
प्रारब्धयन्त्र झैं कोल, उखू विषय कर्कश।
कष्टसाथ चलायेर झिक्नुपर्छ सफा रस।।
समाती कोलको कात्री कष्टसाथ कठैबरी
रसलोभी घुमेका छन् लाखचौरासीमा सरी।।
कोल हर्दम् घचेटिन्छन् अँचेटिन्छन् उखू सब।
अन्तरैमा परी जान्छ सोझाको गुणगौरव।।
धूलोपिठो भए सारा उखू त्यो कोलमा परी।
कालका मुखमा मानू सृष्टिको महिमासरी।।
हेमन्तकान्ति कालिन्दी, वासन्तीकान्ति जाह्नवी।
प्रयागतुल्य दोरङ्गा माझको शिशिरच्छवि।।
वसन्त नगिचै आयो खुले केही दशै दिशा।
अरुणोदयबेलामा किन हुन्थ्यो महानिशा?।।
घटदै घटदै आयो छटा हेमन्तको सब।
सङ्गमाफिकको रङ्ग सबैको हुन्छ वास्तव।।
उता हेमन्तको रङ्ग, यता रङ्ग वसन्तको।
अहो शिशिरको तेसै पाउने अब अन्त को?।।