Page:Shakuntala.pdf/151

कमलसरस भाल स्वेदले भो झिभझिल्ल ।
उर रससित उप्स्यो श्वासले यत्न फुल्ल ॥
अलकतिर शिरीषी माधुरी साम्यभावी ।
रँग विलसित गाला कर्म-टूना अमूल्य-
सरि युवति थिइन्‌ ती कामकी झैं विलास ।
(६१)

सहन कठिन बन्छन्‌ बैँस ठट्टा तिनीमा ।
किन शरम हुने ती चाल गर्छन्‌ भनेर ॥
चकित मधुरता झैं अप्रसन्न प्रभा छन्‌ ।
तर अरु कति त्यस्ता मोहिनी दिव्यता छन्‌ ॥
(६२)

पयरतिर बिझेको शल्यले 'आच्छु' पारी ।
सखितिर जब फर्की बन्दधिन्‌ ती गुहारी ॥
निठुर सरसता झैँ दैवले पड्गु पारी ।
नजर सरस दिन्धिन्‌ कर्किँदी स्वर्ग प्यारी ॥
(६३)

महल छ सब खल्लो छट्टका राज्य जस्ता ।
रँगहरु अति चड्का, पौर छन्‌ चाल सस्ता ॥
भझिलिमिलि सब नोक्रा, बैंस खोक्रा त्यहाँका ।
सुमन मृदु खिरीला डाँठमा छन्‌ यहाँका ॥
(६४)

अप्रकृत नखराका धूर्तताका शिकार ।
अति चपल प्रदर्शी भावका शून्य सार ॥
अधर अति रगाई बैंस ज्यादै सजाई ।
अतिशय- नकुनी। ती नाक भौं शानदार ॥
विकृतिमय र कामी-भावनाका शिकार ।
युवति शहरका जो छन्‌ सितारा-सिँगार ॥
उनअघि वननाला स्वर्गका छन्‌ जुहार ।
विकृत मुख न तीतो नक्कली चाल पार ॥
अब म त वन बस्ने रोज सानन्द चार ।”
(६५)