Page:Satya harihschandra katha.pdf/22: Difference between revisions
→Not proofread: Created page with "<noinclude>{{start center block}}</noinclude> <poem> {{pcn|(७२)}} रानी पनी ती सुखमा रहेकी । दुःखी सरी भै कन ती गयेकी ॥ छोरो पनी आँशु खसाइ रून्छ । हा दुःखायस्तो अरु कोन हुन्छ ॥ {{pcn|(७३)}} रोए छाति पिटी प्रजाहरु सबै अत्यन्त दुखी..." |
|||
| Page status | Page status | ||
| - | + | Proofread | |
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 5: | Line 5: | ||
दुःखी सरी भै कन ती गयेकी ॥ | दुःखी सरी भै कन ती गयेकी ॥ | ||
छोरो पनी आँशु खसाइ रून्छ । | छोरो पनी आँशु खसाइ रून्छ । | ||
हा | हा दुःखा! यस्तो अरु कौन हुन्छ ॥ | ||
{{pcn|(७३)}} | {{pcn|(७३)}} | ||
| Line 11: | Line 11: | ||
यस्ता धार्मिकले पनी त अहिले ई दुःख पाए गई ॥ | यस्ता धार्मिकले पनी त अहिले ई दुःख पाए गई ॥ | ||
काशीमा पुगि ती नुहाइ पहिले तेही पुरीमा रहे । | काशीमा पुगि ती नुहाइ पहिले तेही पुरीमा रहे । | ||
मैले अब् कसरी तिरूँ ऋण भनी कोशीस गर्दै थिए ॥ | |||
{{pcn|(७४)}} | {{pcn|(७४)}} | ||
विश्वामित्र | विश्वामित्र ऋषि उसै बखतमा आए अगाडी अनी । | ||
देऊ भूयसीदक्षिणा अब तिमी भाका पुग्यो लौ भनी ॥ | |||
भन्दा गैकन हात जोरि विनती गर्छन् डराई अती । | भन्दा गैकन हात जोरि विनती गर्छन् डराई अती । | ||
भाकाको दिननै पनी | भाकाको दिननै पनी ऋषिपते! बाँकी छ आधा जती ॥ | ||
{{pcn|(७५)}} | {{pcn|(७५)}} | ||
| Line 23: | Line 23: | ||
भन्दा हुन्छ त फेरि आउँछु भनी फर्केर जाँदा भया ॥ | भन्दा हुन्छ त फेरि आउँछु भनी फर्केर जाँदा भया ॥ | ||
विश्वामित्र तहाँ यती भनि गए राजा परे दुःखमा । | विश्वामित्र तहाँ यती भनि गए राजा परे दुःखमा । | ||
लागे गर्न | लागे गर्न विचार पर्छु अबता तिन्का कडा झोकमा ॥ | ||
</poem> | </poem> | ||
<noinclude>{{end center block}}</noinclude> | <noinclude>{{end center block}}</noinclude> | ||
Latest revision as of 21:08, 3 May 2025
This page has been proofread
(७२)
रानी पनी ती सुखमा रहेकी ।
दुःखी सरी भै कन ती गयेकी ॥
छोरो पनी आँशु खसाइ रून्छ ।
हा दुःखा! यस्तो अरु कौन हुन्छ ॥
(७३)
रोए छाति पिटी प्रजाहरु सबै अत्यन्त दुखी भइ ।
यस्ता धार्मिकले पनी त अहिले ई दुःख पाए गई ॥
काशीमा पुगि ती नुहाइ पहिले तेही पुरीमा रहे ।
मैले अब् कसरी तिरूँ ऋण भनी कोशीस गर्दै थिए ॥
(७४)
विश्वामित्र ऋषि उसै बखतमा आए अगाडी अनी ।
देऊ भूयसीदक्षिणा अब तिमी भाका पुग्यो लौ भनी ॥
भन्दा गैकन हात जोरि विनती गर्छन् डराई अती ।
भाकाको दिननै पनी ऋषिपते! बाँकी छ आधा जती ॥
(७५)
यै आधा दिनलाइ फुर्सत दिनोस् राखी ममाथी दया ।
भन्दा हुन्छ त फेरि आउँछु भनी फर्केर जाँदा भया ॥
विश्वामित्र तहाँ यती भनि गए राजा परे दुःखमा ।
लागे गर्न विचार पर्छु अबता तिन्का कडा झोकमा ॥