Page:Shakuntala.pdf/315

"हरे ! मृत्यु मीठो तै आ आजलाई ।
लगीदै फुटेकी अभागी मलाई ॥"
भनी प्राणको प्रार्थनामाथि जाँदा ।
गिस्यो बज्न चड्की चिरी मेघ आधा ॥
(२२८)

हरे ! सक्दथे स्वर्गका देवताले ।
कहाँ खप्न यो दुःख खिम्लेर आँखा ॥
गिरेकी कलिली अभागी प्रसून ।
जसै लोटिहालिन्‌ हँदा दुःख ज्यादा ॥
(२२९)

झल्‌झल्‌ झिल्ल चटचघाङ्ग घर्घर गरी चीरा परी बादल ।
सड्क्यो बज्र अतासिइन्‌ प्रकृति नै थर्थर्‌ भयो भूतल ॥
देख्ने एक भएन किन्तु नभमा ओर्ली छिटो मेनका ।
आइन्‌ चट्ट लिई गइन्‌ पर कता प्यारी गिरेकी सुता ॥
(२३०)