Page:Ek chihan.pdf/77: Difference between revisions
No edit summary |
No edit summary |
||
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 1: | Line 1: | ||
हल्लाइ पनि दिन सक्छ, त्यसलाई बतास आएको मान्ने त ?" अलि हाँसेको | हल्लाइ पनि दिन सक्छ, त्यसलाई बतास आएको मान्ने त ?" अलि हाँसेको | ||
भावमा डाक्टर | भावमा डाक्टर गोदत्त प्रसादले भने । | ||
जबाफ नदिईकन | जबाफ नदिईकन नानीथकुँ चुप लागिरहिन् । एकैछिन उनको | ||
मनस्थिति हेरेर डाक्टर | मनस्थिति हेरेर डाक्टर गोदत्त प्रसादले भने– "किन नबोलीकन चुप लागि | ||
रहेकी नानीथकं ?" | रहेकी नानीथकं ?" | ||
"मैले नकाम गरिरहिछु डाक्टरसाहेब !" अलि दिक्दारी भावमा | "मैले नकाम गरिरहिछु डाक्टरसाहेब !" अलि दिक्दारी भावमा | ||
नानीथकुँले भनिन् । | |||
"किन | "किन नानीथकुँ । मैले केही बुझिनँ तिम्रो कुरा ?" मायालु भावमा | ||
डाक्टर | डाक्टर गोदत्त प्रसादले भने । | ||
"मैले प्रेम नगरीकन पाप गरिरहिछु, यस कारण तपाईंलाई चाहेर | "मैले प्रेम नगरीकन पाप गरिरहिछु, यस कारण तपाईंलाई चाहेर | ||
पनि मैले छोड्न बल गरिरहेकी छु, यस्तै तपाईंले पनि मलाई छोड्न बल गर्नु | पनि मैले छोड्न बल गरिरहेकी छु, यस्तै तपाईंले पनि मलाई छोड्न बल गर्नु | ||
होला, यद्यपि तपाईं मलाई ज्यादै चाहनुहुन्छ ।" अलि अफसोसको भावमा | होला, यद्यपि तपाईं मलाई ज्यादै चाहनुहुन्छ ।" अलि अफसोसको भावमा | ||
नानीथकुँले भनिन् । | |||
एकछिन पुलुक्क डाक्टर | एकछिन पुलुक्क डाक्टर गोदत्त प्रसादको अनुहारमा हेरी नानीथकुँ | ||
मनमा केही गौर गर्दै चुप लागिन् र तुरुन्तै | मनमा केही गौर गर्दै चुप लागिन् र तुरुन्तै भनिन्– "भात पकाउने बेला भइ | ||
सक्यो, तपाईं जानोस् डाक्टरसाहेब ! कदाचित् आमा आउनुहोला ।" | सक्यो, तपाईं जानोस् डाक्टरसाहेब ! कदाचित् आमा आउनुहोला ।" | ||
डाक्टर | डाक्टर गोदत्त प्रसाद एकछिन अलमल्ल परेजस्ता भए । अनि फेरि | ||
नानीथकुँले भनिन्– "आज जानोस्, भोलि भेटुँला नि फेरि ।" | |||
{{nop}} | {{nop}} | ||
Revision as of 21:59, 22 June 2025
हल्लाइ पनि दिन सक्छ, त्यसलाई बतास आएको मान्ने त ?" अलि हाँसेको भावमा डाक्टर गोदत्त प्रसादले भने ।
जबाफ नदिईकन नानीथकुँ चुप लागिरहिन् । एकैछिन उनको मनस्थिति हेरेर डाक्टर गोदत्त प्रसादले भने– "किन नबोलीकन चुप लागि रहेकी नानीथकं ?"
"मैले नकाम गरिरहिछु डाक्टरसाहेब !" अलि दिक्दारी भावमा नानीथकुँले भनिन् ।
"किन नानीथकुँ । मैले केही बुझिनँ तिम्रो कुरा ?" मायालु भावमा डाक्टर गोदत्त प्रसादले भने ।
"मैले प्रेम नगरीकन पाप गरिरहिछु, यस कारण तपाईंलाई चाहेर पनि मैले छोड्न बल गरिरहेकी छु, यस्तै तपाईंले पनि मलाई छोड्न बल गर्नु होला, यद्यपि तपाईं मलाई ज्यादै चाहनुहुन्छ ।" अलि अफसोसको भावमा नानीथकुँले भनिन् ।
एकछिन पुलुक्क डाक्टर गोदत्त प्रसादको अनुहारमा हेरी नानीथकुँ मनमा केही गौर गर्दै चुप लागिन् र तुरुन्तै भनिन्– "भात पकाउने बेला भइ सक्यो, तपाईं जानोस् डाक्टरसाहेब ! कदाचित् आमा आउनुहोला ।"
डाक्टर गोदत्त प्रसाद एकछिन अलमल्ल परेजस्ता भए । अनि फेरि नानीथकुँले भनिन्– "आज जानोस्, भोलि भेटुँला नि फेरि ।"