Page:Shakuntala.pdf/208

लाली जो शरम छिटो थियो अगाडि ।
उषा झै मृद्‌ म्‌खबीच स्वर्ग छाडी ॥
त्यो थोरै अब पतला छ सुस्त सुस्त ।
नानीले विजय हने स्वभावतुल्य ॥
(५)

जो रेखा किसलयका प्रवाल नन्द ।
मोतीका लहर हुने सफा अमूल्य ॥
वन्य श्री जललहरी छिनो परैको ।
छोप्ने ती अधर खुलेर मन्द चल्छन्‌ ॥
(६)

आँखाको चमक बनेर शाब्द झर्थे ।
ती टिप्दा दुग ,न्‌पका गमक्क पर्थ ॥
ती भाषा गति-चपला सिँगारदार॒ ।
झल्काले विवरणसाथ अर्ध लिन्छन्‌ ॥
(७)

बोल्नैको रहर छिटो छ भित्र भित्र ।
बाधाले दिल तर रोकिने विचित्र ॥
ज्यादै नै मृदु दिलका मिहीन भाव-
लाई के प्रकृति अरू दिन्‌ र हाय !
(८)

दोटै छन्‌ नवज छ कोयलीसमान ।
आच्छन्ना किसलयमा वसन्त चारु ॥
बोल्दा ती मधुमय वन्य भाव सारा ।
गर्दी ती मुखरित छन्‌ मिठासद्वारा ॥
(९)

धोरै नै समयपछाडि ती उज्याली ।
जो बोल्थिन्‌ मनको मिठास चार हाली ॥
पातैका मधुर रसनाहरू मिलेर ।
बैंसालु प्रकृत मुहारतुल्य हेर ॥
(१०)