Page:Champa.pdf/30: Difference between revisions
→Not proofread: Created page with "{{c|{{larger|'''अध्याय ३'''}}}} चम्पालाई ठाँट सिँगार खुब पारिरहनुपर्दथ्यो । उनी फिल्मका गाना पनि बराबर ऐनाअगाडि गुनगुनाइरहन्थिन् । उनको झकिझकाउपनाउपर सासूबुहारीहरूको बराबर टीकाटिप्पणी भइर..." |
No edit summary |
||
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{c|{{larger|'''अध्याय ३'''}}}} | {{c|{{larger|'''अध्याय ३'''}}}} | ||
चम्पालाई ठाँट सिँगार खुब पारिरहनुपर्दथ्यो । उनी फिल्मका गाना पनि बराबर ऐनाअगाडि गुनगुनाइरहन्थिन् । उनको झकिझकाउपनाउपर सासूबुहारीहरूको बराबर टीकाटिप्पणी भइरहन्थ्यो । | चम्पालाई ठाँट सिँगार खुब पारिरहनुपर्दथ्यो । उनी फिल्मका | ||
गाना पनि बराबर ऐनाअगाडि गुनगुनाइरहन्थिन् । उनको | |||
झकिझकाउपनाउपर सासूबुहारीहरूको बराबर टीकाटिप्पणी भइरहन्थ्यो । | |||
"आँखीभौँ सिसाकलमले लेख्याजस्तो हुन्छ कसैको ता" सासूले टिपिन् ।" | "आँखीभौँ सिसाकलमले लेख्याजस्तो हुन्छ कसैको ता" | ||
सासूले टिपिन् ।" | |||
"छुसछुस छुरा नलाई चित्त बुझ्दैन रे ।"- ज्येठी बुहारीले टीका थपिन् । | "छुसछुस छुरा नलाई चित्त बुझ्दैन रे ।"- ज्येठी बुहारीले | ||
टीका थपिन् । | |||
माहिलीले भनिन्- "आँखीभौँ नटिप्ने ता को होला र आजकल नाइँ ?" उनको पनि मसिन्याइएको थियो । चट्ट दराजतिर फर्केर चारकुने खुट्दै उनले थपिन्, "पत्ता मिलाउनसमेत कैँची-छुरा लाग्या हुन्छ कानमाथि । अनि के विघ्न पाउडर । झिलमिल तारा नलगाई कहिल्यै चित्त बुझ्दैन । राति-राति अरू सुतिसकेपछि पो सिँगार चल्दो रहेछ । हिजो राति जापानी पोसाकमा ऐनाअगाडि मुस्कुराएर बसिरहेकी फिल्मका गीत हरहमेसा गाइरहनुपर्दछ ……… नङमा पालिस, गालामा लाली, जर्जेट दिनभरि छ, छ ।" | माहिलीले भनिन्- "आँखीभौँ नटिप्ने ता को होला र | ||
आजकल नाइँ ?" उनको पनि मसिन्याइएको थियो । चट्ट दराजतिर फर्केर | |||
चारकुने खुट्दै उनले थपिन्, "पत्ता मिलाउनसमेत कैँची-छुरा | |||
लाग्या हुन्छ कानमाथि । अनि के विघ्न पाउडर । झिलमिल तारा नलगाई | |||
कहिल्यै चित्त बुझ्दैन । राति-राति अरू सुतिसकेपछि पो सिँगार चल्दो | |||
रहेछ । हिजो राति जापानी पोसाकमा ऐनाअगाडि मुस्कुराएर बसिरहेकी | |||
फिल्मका गीत हरहमेसा गाइरहनुपर्दछ ……… नङमा पालिस, गालामा लाली, | |||
जर्जेट दिनभरि छ, छ ।" | |||
यस्तैमा कान्छी बुहारीले आफ्नो कुराको सुइँको पाएर मटानमा पलेँठोपछाडि कान थापिन् । | यस्तैमा कान्छी बुहारीले आफ्नो कुराको सुइँको पाएर | ||
मटानमा पलेँठोपछाडि कान थापिन् । | |||
"चौपट्ट ढाँचा है नेपालेका छोरीका त"- पोख्रेलपुत्रीले टिप्पणी गरिन् । | "चौपट्ट ढाँचा है नेपालेका छोरीका त"- पोख्रेलपुत्रीले | ||
टिप्पणी गरिन् । | |||
माहिली बुहारीले भनिन्- "जुन गोरुको सिङै छैन उसको नाम तिखे ।" यो सुनेर कान्छीको कन्सिरी तात्यो । उनी रिसले मुरमुरिएर उभ्भिइन् । ओठ टोकिन् । लालीमाथि लाल भइन् । | माहिली बुहारीले भनिन्- "जुन गोरुको सिङै छैन उसको | ||
नाम तिखे ।" यो सुनेर कान्छीको कन्सिरी तात्यो । उनी रिसले | |||
मुरमुरिएर उभ्भिइन् । ओठ टोकिन् । लालीमाथि लाल भइन् । | |||
"ज्यादा यत्ताउलो भा’त बेस होइन मान्छेले !" माहिली चुनुले तेल थपिन् । "कृष्णको तस्बिर लिएर छाती लगाएर म्वाई खाएर उधुम छ ।" सासूले एकै छिन केही नबोलीकन कुरा मात्र सुनिरहिन् । माहिलीले फेरि थपिन्- "कान्छाबाबुको त्यो हालत छ । लोग्ने घरमा सद्दे भए कसैले केही भन्ने थिएन तर !" | "ज्यादा यत्ताउलो भा’त बेस होइन मान्छेले !" माहिली चुनुले | ||
तेल थपिन् । "कृष्णको तस्बिर लिएर छाती लगाएर म्वाई खाएर उधुम | |||
छ ।" सासूले एकै छिन केही नबोलीकन कुरा मात्र सुनिरहिन् । | |||
माहिलीले फेरि थपिन्- "कान्छाबाबुको त्यो हालत छ । लोग्ने घरमा | |||
सद्दे भए कसैले केही भन्ने थिएन तर !" | |||
{{nop}} | {{nop}} | ||
Revision as of 22:32, 8 March 2025
चम्पालाई ठाँट सिँगार खुब पारिरहनुपर्दथ्यो । उनी फिल्मका गाना पनि बराबर ऐनाअगाडि गुनगुनाइरहन्थिन् । उनको झकिझकाउपनाउपर सासूबुहारीहरूको बराबर टीकाटिप्पणी भइरहन्थ्यो ।
"आँखीभौँ सिसाकलमले लेख्याजस्तो हुन्छ कसैको ता" सासूले टिपिन् ।"
"छुसछुस छुरा नलाई चित्त बुझ्दैन रे ।"- ज्येठी बुहारीले टीका थपिन् ।
माहिलीले भनिन्- "आँखीभौँ नटिप्ने ता को होला र आजकल नाइँ ?" उनको पनि मसिन्याइएको थियो । चट्ट दराजतिर फर्केर चारकुने खुट्दै उनले थपिन्, "पत्ता मिलाउनसमेत कैँची-छुरा लाग्या हुन्छ कानमाथि । अनि के विघ्न पाउडर । झिलमिल तारा नलगाई कहिल्यै चित्त बुझ्दैन । राति-राति अरू सुतिसकेपछि पो सिँगार चल्दो रहेछ । हिजो राति जापानी पोसाकमा ऐनाअगाडि मुस्कुराएर बसिरहेकी फिल्मका गीत हरहमेसा गाइरहनुपर्दछ ……… नङमा पालिस, गालामा लाली, जर्जेट दिनभरि छ, छ ।"
यस्तैमा कान्छी बुहारीले आफ्नो कुराको सुइँको पाएर मटानमा पलेँठोपछाडि कान थापिन् ।
"चौपट्ट ढाँचा है नेपालेका छोरीका त"- पोख्रेलपुत्रीले टिप्पणी गरिन् ।
माहिली बुहारीले भनिन्- "जुन गोरुको सिङै छैन उसको नाम तिखे ।" यो सुनेर कान्छीको कन्सिरी तात्यो । उनी रिसले मुरमुरिएर उभ्भिइन् । ओठ टोकिन् । लालीमाथि लाल भइन् ।
"ज्यादा यत्ताउलो भा’त बेस होइन मान्छेले !" माहिली चुनुले तेल थपिन् । "कृष्णको तस्बिर लिएर छाती लगाएर म्वाई खाएर उधुम छ ।" सासूले एकै छिन केही नबोलीकन कुरा मात्र सुनिरहिन् । माहिलीले फेरि थपिन्- "कान्छाबाबुको त्यो हालत छ । लोग्ने घरमा सद्दे भए कसैले केही भन्ने थिएन तर !"