Page:Satya harihschandra katha.pdf/47: Difference between revisions
→Not proofread: Created page with "<noinclude>{{start center block}}</noinclude> <poem> {{pcn|(१७२)}} लाग्ला पाप मलाई हे सुरपते! तस्मात् भएको जती । मेरो पुण्य दिएर बन्दछे भने दिन्छ खुशीले अती ॥ एक्छिन्मात्र म पुण्य भोग गरुँला यो होइ सक्ने भए । यस्तो सत्..." |
|||
| Page status | Page status | ||
| - | + | Proofread | |
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 3: | Line 3: | ||
{{pcn|(१७२)}} | {{pcn|(१७२)}} | ||
लाग्ला पाप मलाई हे सुरपते! तस्मात् भएको जती । | लाग्ला पाप मलाई हे सुरपते! तस्मात् भएको जती । | ||
मेरो पुण्य दिएर बन्दछे भने | मेरो पुण्य दिएर बन्दछे भने दिन्छू खुशीले अती ॥ | ||
एक्छिन्मात्र म पुण्य भोग गरुँला यो होइ सक्ने भए । | एक्छिन्मात्र म पुण्य भोग गरुँला यो होइ सक्ने भए । | ||
यस्तो सत्य बुझेर इन्द्र खुशिभै लौ हुन्छ भन्दा भए ॥ | यस्तो सत्य बुझेर इन्द्र खुशिभै लौ हुन्छ भन्दा भए ॥ | ||
| Line 9: | Line 9: | ||
{{pcn|(१७३)}} | {{pcn|(१७३)}} | ||
विश्वामित्र अघीसरी कन तहाँ भन्दा भए यो पनी । | विश्वामित्र अघीसरी कन तहाँ भन्दा भए यो पनी । | ||
हेराजन्! तिमि | हेराजन्! तिमि ईख कत्ति नलिए यस्तो गरायो भनी ॥ | ||
तिम्रो सत्य बुझौं भनेर यति काम् मैले गरेको यहाँ । | |||
कत्ती फिक्रि नली सजीव खुशिले | कत्ती फिक्रि नली सजीव खुशिले जाऊ तिमी स्वर्गमा ॥ | ||
{{pcn|(१७४)}} | {{pcn|(१७४)}} | ||
तिम्रा कोशलवासि भक्त जति छन् डाकी म | तिम्रा कोशलवासि भक्त जति छन् डाकी म दिन्छू भनी । | ||
डाकी ल्याइदिए तुरून्त | डाकी ल्याइदिए तुरून्त ऋषिले आए प्रजागण् पनी ॥ | ||
जो जो वृद्ध र भक्त ध्यानि तपसी यस्ता विरागी थिए । | जो जो वृद्ध र भक्त ध्यानि तपसी यस्ता विरागी थिए । | ||
ती ती मात्र | ती ती मात्र प्रतापि भूप सँगमा स्वर्लोक जाँदा भए ॥ | ||
{{pcn|(१७५)}} | {{pcn|(१७५)}} | ||
राज्पुत्र रोहितकनै दिइ राज भारी । | |||
रानी प्रजा लिइ भयो नृपको सवारी ॥ | रानी प्रजा लिइ भयो नृपको सवारी ॥ | ||
भो पुष्प-वृष्टि बहतै सब देवताले । | भो पुष्प-वृष्टि बहतै सब देवताले । | ||
जै जै | जै जै शबद् गरदथे नभमा खुशीले ॥ | ||
</poem> | </poem> | ||
<noinclude>{{end center block}}</noinclude> | <noinclude>{{end center block}}</noinclude> | ||
Latest revision as of 20:17, 6 May 2025
This page has been proofread
(१७२)
लाग्ला पाप मलाई हे सुरपते! तस्मात् भएको जती ।
मेरो पुण्य दिएर बन्दछे भने दिन्छू खुशीले अती ॥
एक्छिन्मात्र म पुण्य भोग गरुँला यो होइ सक्ने भए ।
यस्तो सत्य बुझेर इन्द्र खुशिभै लौ हुन्छ भन्दा भए ॥
(१७३)
विश्वामित्र अघीसरी कन तहाँ भन्दा भए यो पनी ।
हेराजन्! तिमि ईख कत्ति नलिए यस्तो गरायो भनी ॥
तिम्रो सत्य बुझौं भनेर यति काम् मैले गरेको यहाँ ।
कत्ती फिक्रि नली सजीव खुशिले जाऊ तिमी स्वर्गमा ॥
(१७४)
तिम्रा कोशलवासि भक्त जति छन् डाकी म दिन्छू भनी ।
डाकी ल्याइदिए तुरून्त ऋषिले आए प्रजागण् पनी ॥
जो जो वृद्ध र भक्त ध्यानि तपसी यस्ता विरागी थिए ।
ती ती मात्र प्रतापि भूप सँगमा स्वर्लोक जाँदा भए ॥
(१७५)
राज्पुत्र रोहितकनै दिइ राज भारी ।
रानी प्रजा लिइ भयो नृपको सवारी ॥
भो पुष्प-वृष्टि बहतै सब देवताले ।
जै जै शबद् गरदथे नभमा खुशीले ॥