Page:Shakuntala.pdf/318: Difference between revisions
→Not proofread: Created page with "<noinclude>{{start center block}}</noinclude> <poem> </poem> <noinclude>{{end center block}}</noinclude>" |
|||
| (2 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Page status | Page status | ||
| - | + | Proofread | |
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 1: | Line 1: | ||
<noinclude>{{start center block}}</noinclude> | <noinclude>{{start center block}}</noinclude> | ||
<poem> | <poem> | ||
गरी मिष्ट गाली लिएकी उचाली । | |||
::त्यहाँ कृष्ण पाठो पिटी सुस्त केही ॥ | |||
यसो हेर्दछिन् देख्दछिन् झल्किएको । | |||
::कुनै चीज ती बैंसवाली उज्याली ॥ | |||
{{pcn|(११)}} | |||
नुही त्यो टिपी देख्दछिन् एक औंठी । | |||
::पछी हेर्दछिन् हेम झल्झल् उज्यालो ॥ | |||
थिए काटिएका त्यहाँ तीन दाना । | |||
::सफा चारु रेखा लिई चारु बान्की ॥ | |||
{{pcn|(१२)}} | |||
खुशी भै त्यही म्वाइँ खाएर चट्ट । | |||
::तिनी भन्दछिन् "गर्नु गाली त झट्ट ॥ | |||
खराबै छ मिट्ठू नबुझ्दा तँलाई । | |||
::म हप्काऊँदथें के मिलाइस् मलाई !!" | |||
{{pcn|(१३)}} | |||
दुवै झोपडी फर्किए शान्त पाठो । | |||
::मिली पुष्ट छाती परीगो लुटुक्क ॥ | |||
त्यहाँ देख्छ औंठीविषे त्यो किसान । | |||
::सफा नाम 'दुष्यन्त' आश्चर्यसाथ ॥ | |||
{{pcn|(१४)}} | |||
"अहो ! यो त औंठी महाराजको हो । | |||
::म लैजान्छु यो आज नै राजधाम ॥" | |||
भनी त्यो सफा वस्त्र आफ्ना लगाई । | |||
::तयारी भयो राजप्रासाद जान ॥ | |||
{{pcn|(१५)}} | |||
"औंठी ले'र किसान आउँछ कुनै औंठी महाराजको । | |||
::जो पाएँ तटमा सुचारु सरको यै साँझमा आजको ॥ | |||
भन्ने गर्दछ विन्ति ल्याउँ कि प्रभो ? आफैं चढाईकन । | |||
::किस्सा विन्ति गरी सकी नृपतिमा फर्कन्छ रे निर्धन ॥" | |||
{{pcn|(१६)}} | |||
</poem> | </poem> | ||
<noinclude>{{end center block}}</noinclude> | <noinclude>{{end center block}}</noinclude> | ||
Latest revision as of 09:01, 30 May 2025
गरी मिष्ट गाली लिएकी उचाली ।
त्यहाँ कृष्ण पाठो पिटी सुस्त केही ॥
यसो हेर्दछिन् देख्दछिन् झल्किएको ।
कुनै चीज ती बैंसवाली उज्याली ॥
(११)
नुही त्यो टिपी देख्दछिन् एक औंठी ।
पछी हेर्दछिन् हेम झल्झल् उज्यालो ॥
थिए काटिएका त्यहाँ तीन दाना ।
सफा चारु रेखा लिई चारु बान्की ॥
(१२)
खुशी भै त्यही म्वाइँ खाएर चट्ट ।
तिनी भन्दछिन् "गर्नु गाली त झट्ट ॥
खराबै छ मिट्ठू नबुझ्दा तँलाई ।
म हप्काऊँदथें के मिलाइस् मलाई !!"
(१३)
दुवै झोपडी फर्किए शान्त पाठो ।
मिली पुष्ट छाती परीगो लुटुक्क ॥
त्यहाँ देख्छ औंठीविषे त्यो किसान ।
सफा नाम 'दुष्यन्त' आश्चर्यसाथ ॥
(१४)
"अहो ! यो त औंठी महाराजको हो ।
म लैजान्छु यो आज नै राजधाम ॥"
भनी त्यो सफा वस्त्र आफ्ना लगाई ।
तयारी भयो राजप्रासाद जान ॥
(१५)
"औंठी ले'र किसान आउँछ कुनै औंठी महाराजको ।
जो पाएँ तटमा सुचारु सरको यै साँझमा आजको ॥
भन्ने गर्दछ विन्ति ल्याउँ कि प्रभो ? आफैं चढाईकन ।
किस्सा विन्ति गरी सकी नृपतिमा फर्कन्छ रे निर्धन ॥"
(१६)