View source for Page:Champa.pdf/30

<noinclude><pagequality level="1" user="Rbn" /></noinclude>{{c|{{larger|'''अध्याय ३'''}}}}
चम्पालाई ठाँट सिँगार खुब पारिरहनुपर्दथ्यो । उनी फिल्मका 
गाना पनि बराबर ऐनाअगाडि गुनगुनाइरहन्थिन् । उनको 
झकिझकाउपनाउपर सासूबुहारीहरूको बराबर टीकाटिप्पणी भइरहन्थ्यो ।

"आँखीभौँ सिसाकलमले लेख्याजस्तो हुन्छ कसैको ता" 
सासूले टिपिन् ।"

"छुसछुस छुरा नलाई चित्त बुझ्दैन रे ।"- ज्येठी बुहारीले 
टीका थपिन् ।

माहिलीले भनिन्- "आँखीभौँ नटिप्ने ता को होला र 
आजकल नाइँ ?" उनको पनि मसिन्याइएको थियो । चट्ट दराजतिर फर्केर 
चारकुने खुट्दै उनले थपिन्, "पत्ता मिलाउनसमेत कैँची-छुरा 
लाग्या हुन्छ कानमाथि । अनि के विघ्न पाउडर । झिलमिल तारा नलगाई 
कहिल्यै चित्त बुझ्दैन । राति-राति अरू सुतिसकेपछि पो सिँगार चल्दो 
रहेछ । हिजो राति जापानी पोसाकमा ऐनाअगाडि मुस्कुराएर बसिरहेकी 
फिल्मका गीत हरहमेसा गाइरहनुपर्दछ ……… नङमा पालिस, गालामा लाली, 
जर्जेट दिनभरि छ, छ ।"

यस्तैमा कान्छी बुहारीले आफ्नो कुराको सुइँको पाएर 
मटानमा पलेँठोपछाडि कान थापिन् ।

"चौपट्ट ढाँचा है नेपालेका छोरीका त"- पोख्रेलपुत्रीले 
टिप्पणी गरिन् ।

माहिली बुहारीले भनिन्- "जुन गोरुको सिङै छैन उसको 
नाम तिखे ।" यो सुनेर कान्छीको कन्सिरी तात्यो । उनी रिसले 
मुरमुरिएर उभ्भिइन् । ओठ टोकिन् । लालीमाथि लाल भइन् ।

"ज्यादा यत्ताउलो भा’त बेस होइन मान्छेले !" माहिली चुनुले 
तेल थपिन् । "कृष्णको तस्बिर लिएर छाती लगाएर म्वाई खाएर उधुम 
छ ।" सासूले एकै छिन केही नबोलीकन कुरा मात्र सुनिरहिन् । 
माहिलीले फेरि थपिन्- "कान्छाबाबुको त्यो हालत छ । लोग्ने घरमा 
सद्दे भए कसैले केही भन्ने थिएन तर !"
{{nop}}<noinclude></noinclude>