Page:Shakuntala.pdf/356

त्यहाँ इच्छा जस्तो रँग दिन सजीलो हुन गई ।
नीलो आस्मानी वा अरुण छवि वा रङ्ग हरियो ॥
लतामा लच्केको विविध मणिको झल्ल झलक ।
मिलाई बस्नेछन्‌ सुरयुवति लुक्दै दिन टक ॥
(२००)

भयो खेल त्यहाँ यौटा दुष्यन्तअघि अद्‌भुत ।
लम-कोसे मिही भौंका परीका नखरासित ॥
(२०१)

अँध्यारो भो सारा महल पहिले शून्य हुन गो ।
विनारूमै रङ्गै ध्वनि-रहित झैं सिर्जनअघि ॥
त्यहाँ झिल्झिल्‌ झिल्क्यो अनुपम उज्यालो मधुमय ।
त्यही बन्दै आयो विधुवदन सङ्गीतसँगमा ॥
(२०२)

थियो गाना मीठो मधुमय 'न हूँ हूँ बहुत म ।'
भने झैं ढीलो भै किरण लहरी झैं रम रम ॥
अँध्यारो फाटे झैं मिरिमिरि भयो ठाउँहरुमा ।
झिलिल्‌झिल्‌झिल्‌ झल्क्यो छवि विधुविना आकृतिविना ॥
(२०३)

त्यहीं बन्दै आयो सरस मृदुरेखा र वदन ।
'अहं' जस्तो मीठो लहरहरूमा झन्न झनन ॥
भयो सिङ्गो बान्की छविमय सबै इन्द्रियहरू ।
बनेको लाएको वसन सुन झैं झल्मल हुने ॥
(२०४)

बढी झन्क्यो गाना झननन सुधासिन्धु छवि झैं ।
उदाएका देख्थे नृपवर महाविष्णु रवि झैं ॥
हजारौं पन्छीका मृदु स्वर तथा ज्योति लहर-
हरूमा जागे झैं स्वरहरु उठे स्वादप्रहर ॥
(२०५)

परी-पन्छी उड्छन्‌ मधुर रसनाका रवहरू ।
प्रशंसा झैं गाई जलद-वसन-व्योम निकट ॥