Page:Prometheus.pdf/62

म स्वप्न अस्बप्नको । म मलम आर्तहरूको ।
म निराशाको आशा । म अभित्रको एक मित्र ।
म दत्त । म चढेको वेदीमा तिम्रो । म चरू ।
म तिम्रो अगुवा । तिम्रो सेवक । म तिम्री, तिमी ।
म स्वत्वहीन, म सकल मानव । मन मै ।
नांगो तारा, सेतो राप म- मानव, विश्वास गर
परम मित्रमा तिम्रो । चौविरुदढ्ध उठ सारा
किनकि आकाशमा छ दानव मानबकी- राजा

(२३)
"शत जीवन नौका एक अयुत प्राणीलाई
एक अपोलो प्राण । एक घराको उद्दारक ।
संफ, बिउँदी, प्रमिषस- तिम्रो सामु खडा यहाँ ।
यौ मैन बलेको छ- प्रमिधस केवल ज्वाला हो !
बेदना तीब्रले विभिन्न उसको उरमा निडर
मृत्युजयी भावनाले लाएकी छ नीड सुचिर ।
मानव उसको देवता भएको छ, सुप्ज्य ।
उसको सेवा प्राण । शंका छ भने छाया ईैँ
मानवहो, आओ पाषाणाशस्त्र, छैड यो छाती,
रक्त-चुसाहा नोकले कढे । मर्न नरनिमित्त
मैरो स्वर्ग, मेरो जीवन । अभिप्राय सफल
मेरो, अमरत्वको विलासी वर तिरस्कार !
धिक्‌ ती इन्द्रिय नाम पशुका हरिया चारा,
धिक. स्वर्ग जो मानवताबाट विमुख छ आज ।
धिक्‌ त्यो देवत्व जसमा दीप्ति ह्वैन नर-निमित्त,
यौटा मार्ग-प्रदर्शन ! घिक्‌ संगीत, नृत्य, बाद्य
बैँस हरा फूलरंगा चाँदनी छिरबिर वनमा !
घिक्‌ शौकको नाम दिवौकसको ! धिक्‌ त्यसलाई
जो पिउँदछ, नाच्दछ, चुंदछ, चुद्की बजाउँछ !
नुपुर-लठुवा, मदमस्त शक्तिमान्‌ चौपायाकन
बेश्वुंग धिक्‌ त्यो अमित सौत्दर्यकी खानी,
नित पु्वाति रानी भीनसको सुडोल डालको
पुत्र, नंगा मदनदेव क्यूपिडलाई सपक्ष !
जसको अन्धो साम्राज्य, आज छ संसार दृषित--
दुष्ट देवको दु:ःशासनले दुदन्ति नितान्त ।

(२४)
रमेरो आगो सेतो छ, बेराग, बौद्धिक, सुन्दर ।