This page has not been proofread
प्रतापको बाटो मिथ्याको रोज्ने
जयचन्द राजा आफूलाई देख्थे
विष्णुका अंश ती।
(१८)
झन् वैर बढ्यो झन् गरम चढयो
झन् ईर्ष्या गढ्यो, झन् दिल सड्यो
जयचन्द राजामा ।
आखिर दुई दुश्मन भई
पृथिवीराजको निन्दामा सही
सभाका माझमा ।
गर्ने ती भए यशका प्यासा
"सधैंको काजमा ।
हामी ता छैनौँ पृथ्वीराज जस्ता
घमण्डी फुफुर ।"
भनेर छेड अनेक गर्थे
निन्दाले हुर्हुरे ।
खराब भावका शिशुमैं उनका
उरमा छुर्छुरे ।
(१९)
पृथिवीराज हाँसेर हिँड्थे
बुझेर अँधरा ।
उनका वचन शरझैँ बिझी
हितका वचन नबुझी बिझी
रीस र ईर्ष्या पोख्दथे सधैं
मूर्ख ती बिचरा ।
जयको चन्द्र हुनको इच्छा
नभई उज्यालो ।
शिखरमा पुग्न सत्यको खोज्थे
नचढी उकालो ।
