This page has not been proofread
भाइमा भाव राखेर जाली
फटाको मीठो छन्द ।
दिएनन् बरा ! ईश्वरले तर
भारतलाई उज्याल्ने वर
माटाको बिर्को लागेर तर
बुद्धि नै भयो बन्द ।
(१०)
दिन दिन यिनी साङ्ग्राका मणि
बन्नको इच्छा भै अधिपति
ईर्ष्या नै सँगाल्थे ।
साना र तिना कुरामा पनि
रीस नै निकाल्थे।
(११)
अरूको देखासिकीमा यिनी
भारतका अधिराज ।
बन्न नै खोज्थे दिन र रात
सब राजाहरू माझ ।
शिँगारूँ भन्ने यिनमा थियो
कन्नौज कुलको ताज ।
मूर्खका तर यी शिरोमणि
मिथ्याको सज्थे साज ।
म्लेच्छको अघि देखाउने बल
देखाई भाइको माझ ।
(१२)
पृथिवीराजको देखेर फूर्ति
बयान हुँदो वीरको मूर्ति
कलेजा जलेर ।
त्यसलाई यौटा दबाउन पाए
अरू त मेरा पयर भै आए
भन्दथे यिनी आर्यको प्रेम
आर्यले भुलेर ।
बस्दथे सधैं यिनका निन्दा
गर्नेसाथ फुलेर ।
